Sevgili dostlar,
Değerli canlar,

Üst başlıkta da belirttiği gibi…
25-31 Mart tarihleri arası;
‘Kütüphaneler Haftası’

Şimdi belki birçoğunuzda diyecektir ki;
“E, ne olmuş yani!”
Kütüphaneler haftasıysa, Kütüphaneler haftası…
Kütüphaneler haftası olunca; ülkenin gidişatı mı değişiyor?
İşsize iş, aşsıza aş mı bulduruyor?
Karın mı doyuruyor?
Anarşiyi veya terörü mü durduruyor?

Veya ne bilim ben, kitap okuyunca;
Kütüphaneler Haftasını kutlayınca;
Ve bir türlü rayına oturtamadığımız demokrasiyi rayına mı oturtuyor?

Ve sizlerde çok iyi biliyorsunuz ki;
Benim bu güzel ülkemde ‘kitap okuma alışkanlığı’ gün geçtikçe iyiden-iyiye dibe vuruyor…
Ve ‘kitap okuma alışkanlığı’ adeta lüks sayılıyor!

Yani benim bu güzel ülkemde ‘kitap okumayanlar’ değil;
Tam tersine ‘kitap okuyanlar’ yadırganıp, ayıplanıyor!

Benim bu güzel ülkemde oldum-olası kitaplar hep tehlikeli ve hep sakıncalı sayılıyor…

Onun içindir ki; arada-sırada bir ‘askeri darbe’ yapan güçlüler ilk önce kitapları toplayıp, meydanlarda ibret olsun diye cayır cayır acımasızca yakıyor…

Peki bizim ülkemizde durum böyleyken, başka ülkelerde durum nasıl derseniz; hemen söyleyelim…
Dünyada ‘kitap okuma alışkanlığı’ sıralamasında ilk on sırayı şöyle belirlenmiş;
1. sırada Hindistan
2. sırada Tayland
3. sırada Çin
4. sırada Filipinler
5. sırada Mısır
6. sırada Çek cumhuriyeti
7. sırada Rusya
8. sırada İsveç
9. sırada Macaristan
10. sırada ise Hong Kong yer alıyor…

“Bizim ülkemiz kaçıncı sırada?” diye sesler duymaya başladım.
Ve bizim ülkemizin sıralamadaki yerini de hemen söyleyelim;
Bizim ülkemizde ‘kitap okuma alışkanlığı’ sıralamasında 86. sırada yer alıyoruz maalesef…
Eh!
İstatistikler %3 dolaylarında okuma alışkanlığımız var diyorsa; bu da normal sayılmalı öyle değil mi?
Veya da “buna da şükür” demeliyiz!

Yani -züğürt tesellisine- sığına sığınarak söyleyecek olursak;
Yinede iyi sıradayız…
Demek ki bizim arkamızda nal toplayan ülkelerde var…
Yani en azından yüzüncü sıranın altındayız…
Ya birde 186. sırada olsaydık; utancımızdan kimsenin yüzüne bakamazdık vallahi!

Her neyse…
Yavaş yavaş toparlayıp;
Ve (görselde özellikle seçip paylaştığım) ‘Varlık Yayınlarının’ kitaplarıyla, sohbet konumuzu özetleyerek sonlandırmak isterim;

Bizler öğretmen okulu öğrencileri -ekonomik olarak- pek varlıklı ailenin çocukları sayılmazdık…
Ama hepimiz ‘Varlık Yayınlarının’ kitaplarıyla tanışır-tanışmaz; ‘varlığımızın’ farkına vardık!

Edebiyat öğretmenlerimiz, bizleri ne zamanki ‘varlık yayınlarının’ dünya klasikleriyle ve köylü romanlarıyla buluşturur-buluşturmaz;
Üzerimizde taşıdığımız ne kadar işe yaramaz kompleksimiz var ise, hepsini bir kenara bıraktık!

Uzun sözün özü;
Bundan elli yıl önce ‘kitap okumayanlar’ yadırganırdı..
Hatta küçümserler ve anlamlı bakışlarla bakarlardı…

Bundan elli yıl öncesinin gençleri ve öğrencileri ki; düşünsel yolculuğunu ister ‘sağ kulvarda’ yapsın, isterse ‘sol kulvarda’ mutlaka ve mutlaka -koltuk altında- ya bir gazete veya da bir kitap bulundurur ve okurlardı…

Hatta okullarda ‘Kütüphane Haftası’ kutlanırken, tanzim ettikleri etkinlik köşelerine;
“Her Kütüphane bir Hapishane kapatır” sözünü asarlardı..
Victor Hugo’nun;
“Okuma ihtiyacı barut gibidir,
Bir kere tutuşunca artık sönmez” sözünü anımsatmak için duvar yazıları yazarlardı…

Şimdi günümüzde mi nasıl yapılıyor?
Ne yapılıp-yapılmadığını siz benden daha iyi biliyorsunuz diye düşünüyorum…
Hele hele büyüklerimiz ve yönetenlerimiz bu konuyu daha iyi biliyorlar…
Kütüphaneler Haftası gelince; çıkıp nutuklarını atıyorlar…
Günü kurtarıyorlar!
Aradı-bir işlerine gelmeyen ‘kitap yasaklama’ işine bakıyorlar!
Ve ondan sonrada gelecek yıla kadar sırt-üstü yatıyorlar!

Amaaaaann!
İyice canım sıkılmaya başladı…
Nereden de açtık bu kitap okuma mevzunu?
Okuyan okusun…
Okumayan varsın okumasın…
Üstelik her kitap okuyan alim mi oluyor?
Ya tutuklanıyor!
Yada anarşist veya terörist sayılıyor!

Hoş kalın,
Hoşça kalın,
Sağlıkla kalın,