Biliyorum yaşadıklarımız acı veriyor. Çektiklerimiz bir yana hep sözde, gözde severek bir anlam kazandırılmaya çalışılıyor. Tabiki bu arada bir basiretsizlik midir nedir almış başını gidiyor.
Çelişki de olabilir. Gerçekten meselenin özü nedir. İşin zorluğu bir tarafa koşuşturanlar, yorulanlardan da söz edelim. Kötü yazmak istemiyorum. Geçmişte kimler hata yaptı değinmek de istemiyorum. Önemli olan hataya düşmememizdir.
Suçlu aramak da istemiyorum. Bu zamana kadar olan olmuş gerimi getireceğiz ki kaşındırıyoruz. Zamanı gelince, biraz oh dediğimizde konuları tek tek konuşabiliriz. Nerede hata yaptığımızı sorgulayabiliriz. Konular tatsız tuzsuz olsa bile özü de Giresunspor olunca hissedilir bir acı yaşıyoruz.
Maça gelince. Adanaspor maçının ilk yarısında bir hayli umutlanmıştık. İkinci yarıda ise bambaşka bir takım hüviyeti ve yenilen golden sonraki çırpınışları görünce neden böyle oluyor diyebiliyorum. Biz aslında iyi bir takımız. Lakin kaçan goller, yapılanmayan mücadele olunca galibiyette kaçmış oluyor. Kısaca biraz gayret ve cesaretimiz olmuş olsa idi galibiyetle Adana’dan dönebilirdik.
Sabah kalkıp Gazi Caddesi’nde, Fatih Caddesi’nde Atatürk Meydanı’nda, Debboy’da gezerken hep aynı soruların sorulmasından son derece sıkılıyorum. ‘Ne olacak bu takımın hali. Bu hafta ne yapacaklar, düşüyor muyuz? Bu kulübü bu hale kim getirdi. Bundan sonra ne olacak? Şunu oynatmasın’ vs gibi sözlerle kafamı bulandırılmasından yoruldum.
Giresunspor’un durumunu ben yazmazsam başkaları yazar ama bazıları yazdıklarına kendi de inanmaz. Duyumlarla nereye kadar gidilir onu da bilemiyorum. Futbolcular hata yapabilir. Yönetici hata yapabilir. Hakem de hata yapabilir. Futbol var oldukça bu hatalar hep olacaktır.
Zengini hayırsız evlat, adamı süslü avrat batırır derler, ya kulüpleri? Keşke bir ayar tutturabilsek. Esen kalın.