Ufalanıyor içimden birer birer anılar
Durağan kalmış içimdeki çekmecemde
Kalbim bana yabancı kalıyor
Boşluğumda sallanıyor sanılar
Birbirimizi anlamıyor, empati kuramıyor
Onun içindir ki; yollarımız engebeli
Mutluluğun üstünden geçtiler
Artık iflah olmaz hüzün
Ne lüzum var yalancı aşka
Çok şeyi çekmeceden atmalı
Paramparça oldu ya da çöpçü süpürdü
Sonra içimi sade bir boşluk kaplar