Çocuklarını kontrol edebilen değil, çocuklarının kontrol ettiği anne babalar türüyor artık.
Herhalde devir tersine dönüyor. Çocuklar anne baba, anne babalar ise çocuk oluyorlar. En basit bir şeyde bile çocuklarını kontrol edemeyip onların kontrolüne giriyorlar.
Küçücük bir çocuk her durumda anne babayı parmağında oynatıyor.
Anne babalar artık bunun farkına varmalı. Kim anne baba, kim çocuk herkes yerini bilmeli. Sağlıklı bir aile iletişimi ve sağlıklı bir çocuk yetiştirmek için herkesin yerini bilmesi çok önemlidir.
Çocukları anne babalar kontrol edebilmeli, onlar anne babaları değil…
Biz anne babalığı çok yanlış anlamaya başladık. Çocuklarımızın her istediğini yapmakla onlara iyilik yaptığımızı, iyi bir anne baba olduğumuzu sanıyoruz; fakat aldanıyoruz.
Topluma bencil, kendini dünyanın merkezinde gören, her istediğini istediği anda elde edebileceğini zanneden bir nesil yetiştiriyoruz. Onlara hayatın gerçek yüzünü öğretmiyoruz.
O çocuğun ömründe karşısına her çıkan anne babası olmayacak. Hayal kırıklıkları yaşayacak, sosyal uyumsuzluk yaşayacak.
Aslında çocuklarımıza en büyük kötülüğü yapıyoruz, farkında değiliz. Şimdi farkında olmazsak yarın farkında olduğumuzda geç kalmış olacağız.