Değerli canlar,

Bıktık…

Vallahi billahi bıktık…

Bu nedir kardeşim;

Allah’ın her günü zam haberleriyle yatıp kalkılır mı?

Günün 24 saati;

“Aha dolar yukarı çıktı, aha aşağıya indi” haberleriyle ve tedirginliğiyle yaşanır mı?

Yaşanmak için dirensen de;

Buna can dayanır mı?

Ne yalan söyleyeyim;

“Zamları otomatiğe bağlıyorlar” derlerdi de inanmazdım..

Meğer doğruymuş…

Bir sabah uyanıyorsun;

“Bu gece yarısından sonra akaryakıta şu kadar zam yapıldı”

Televizyondan öğlen haberlerini dinliyorsun;

“Elektriğe şu kadar zam yapıldı”

“Doğalgaz fiyatları şu kadar yukarı çıkarıldı”

Birde akşam haberlerine bakayım diyorsun;

“Nakliyeciler, petrole yapılan zamlar sonucu ‘nakliye ücretlerine’ zam yaptı.”

Fırıncılar, nakliye ücretini ve hayat pahalılığını hesaba katarak;

“Ekmek fiyatlarında ayarlama yaptı”

Vesaire, vesaire…

Kısacası;

Gündelik yaşamın içinde insanoğlunun neye gereksinimi varsa, iğneden-ipliğe yapılan zamlarla yatıp-kalkıyoruz şu sıralar…

Ancak ben her ne kadar;

“Zamlarla yatıp-kalkıyoruz” dersem de bu herkes için geçerli değil..

Bu tespit sadece ve sadece ekonomik durumu yerlerde sürünenler için geçerlidir…

Yani;

Sözünü ettiğimiz sıkıntılar…

Bıkkınlıklar…

Ruhsal yorgunluklar…

Herkes için geçerli değildir..

Bu sorun sadece ekonomik gücü olmayanları ilgilendirir…

Ve bu mağduriyet diliminin içerisine girecek olanların sayısı da bir hayli yüksektir…

Yaşadığımı bu sıkıntıları kimileri;

Merkez Bankasının faiz indirimine bağlıyor…

Kimileri;

“Faiz düşerse, elbet dolar tavan yapar” diyor…

Eh, dolar tavan yapınca;

“Haliyle fiyat ayarlamaları (zam) yapılması zaruri” deniliyor!

Kimileri ise hep ayrı telden çalıyor;

“Biz dolar üzerinden mi maaş alıyoruz?” diye bilgiçlik taslıyor!

Kimi benim gibi bilmezlerde;

“Dolar yukarı doğru çıkarken, bizim paramız niye tepe-taklak yere doğru iniş yapıyor?” diye saçmalıyor vesaire…

Ancak görünen o ki;

Sevsek de, sevmesek de…

İstesek de. istemesek de…

Gündelik yaşamımızın içerisine ‘dolar’ dolduruyor…

Çaktırmadan da;

Türk lirasının dibine incir ağacı dikiyor…

24 Ocak kararlarını çıkaran Turgut Özal’ın bize dikte edip ezberlettiği ve ekonomik terim olarak armağan ettiği ‘Konvertibilite’ sözcüğünü kendi anladığımız dile çevirip söyleyecek olursak;

“Bir kıymetlinin, başka bir kıymetliyle yer değiştiriyor.” anlamına geliyor…

Geçelim…

‘Kimi geçim derdinde, kimi seçim derdinde” sohbetimizi, hafıza çengelime takılan şu karşıtlarla sonlandırmak isterim;

Üretim yok, tüketim var…

Ekonomik bağımsızlık gibi bir düşüncemiz yok;

“Bu değirmenin suyu nereden geliyor?” diye sormadan dışarıya borçlanarak yaşamak var…

Adalet yok ama…

Yüce rabbimize şükürler olsun ki;

Birbirinden ihtişamlı ‘Adalet Saraylarımız’ var…

Birde inkar etmeyelim; ‘Adalet’ isimli çok insanımız var…

Uygulamada pek ‘hak-hukuk’ yok ama…

Hamdolsun ‘hak-hukuk nutku’ atma konusunda birbiriyle yarışan siyasetçilerimiz var…

Demokrasimiz yok ama…

Yaradan rabbimize çok şükür olsun ki; Çoğulcu düşünceden uzak ve ‘parmak işaretiyle’ demokratik uygulamaları tarif eden ve hayata geçiren siyasi liderlerimiz var!

Daha da hızlandırarak sayacak olursak;

Köylerde okulumuz yok ama…

Hamdolsun ki; üniversitesi olmayan ilimiz yok…

Üniversite mezunumuz çok…

Henüz onları bir yere yerleştirip, istihdam edecek işyerimiz yok…

Yüce rabbime hamdüsenalar olsun ki;

Ülkemize gelen göçmenlerin ‘yerleştirilmesinde’ bir sıkıntı yok…

İş-aş ve gelecek güvencem yok diye, yurt-dışına kaçan ve gitmek isteyen gençlerimiz bir hayli çok…

Kısacası;

Bazı konularda varlığı yaşarken…

Bazı konularda ise ‘yokluk denizinde’ kulaç atıyoruz..

Bocalıyoruz…

İşin en kötü yanı da;

Nereye, hangi yöne doğru kulaç attığımızı da bilmiyoruz…

Ve bütün bunlarla birlikte;

Milli iradeyi temsil edenlerin çoğunluğu geçim derdinde…

Geleceğini garantiye almak isteyen siyasetçiler seçim derdinde..

Çık işin içinde çıkabilirsen…

Son söz;

Kasasını dolduracaklar ‘dolara’ bakıyor…

Adaletli yaşamı sevenler ‘adalet’ arıyor…