EY  SEVGİLİ  MUHAMMED 

EY  SEVGİLİ  MUHAMMED 

 âlem.PEYGAMBER EFENDİMİZİN KUTLU DOĞUMUNA İTHAF 

Rahmet peygamberimiz.

Can efendimiz.

Gül Ahmet.

Nur Muhammed.

Senin gelmene muhtaçtı âlem.

Senin rahmetine hasretti zemin.

Sen gelecektin.

Âlemlere rahmet olacaktın.

Müjdelemişti seni peygamberler. 

Ümmetlerine söylediler:

“Ahmet gelecek.

Kâinata rahmet gelecek.

Gönüller fethedecek.

Hep sevilecek”.

Seni çok övdüler.

Daima yücelttiler.

 

 

 

Ey Muhammed!

Sen dünya’ya gelmeden…

Toplumlar perişan.

Halk huzursuzdu.

Haksızlık yapılıyor.

 Zulümler sürüyordu.

Hakkaniyet unutulmuş,

Ahlaki yapı çökmüş,

Adaletin dillerde adı kalmıştı.

Devletler yıkılmıştı.

Şehirler yakılmıştı. 

İnsanlar köle yapılmış,

Pazarda satılmıştı.

Allah diye, eşyadan putlara tapılmıştı.

Dünya geleceğini,

Hasret ile beklemiş,

Âlemler sana susamıştı.

                       

 

 

 

İnsanlık son peygamberini bekliyordu.

Seni bekliyordu.

Sen dünya’ya öyle bir doğdun ki;

Yeryüzü ve gökler bunu hissediyordu.

Sen yerdekilerin,

Sen göktekilerin öveceği,

Muhammed geldin.

Kâinata rahmet geldin.

Doğar doğmaz söyledin;

“İlah yok, birdir Allah.

Ben O’nun Rasulüyüm.

Son peygamberiyim.”

Secde ettin Rabbine.

Ümmetini diledin.

Rabbinden büyük lütf’a.

Büyük ikrama erdin.

Doğduğun gün dünya’da çok alamet belirdi.

Kâbe’de bulunan,

Bütün putlar devrildi.                     

Zalim Kisra’nın yıkıldı sarayı.

Saltanatı.

Mecusilerin bin yıldır tapılan ateşleri söndü.

Zulmedenler korktular.

Mazlum olan sevindi.

O kupkuru çöl sanki ;

Bir cennete çevrildi.

Sen doğarken dünyamız değişti ya Muhammed.

 

 

Ahlak, edep ve hayâ doluydu çocukluğun.

Gençliğinde çok dürüst,

Güvenilir Muhammed. 

Noksanlıktan münezzeh Rabbi hayal ederken,

İnziva halindeyken,

Hira da,

Mağara da.

Cebrail oku dedi.

İlk ayeti getirdi.

Tebliğ ettin.

Duyurdun.

İnsanlığa İslam’ı.

Sen hatemi enbiya.

Âlemlerin rahmeti.

Mukaddes,

Sabır yüklü,

Peygamberlik gelmişti.

Nebiler nur halkası,

Seninle son bulmuştu.

Putlara tapınmayın.

Allah’ımız bir dedin.

Hidayet yollarını ümmetine gösterdin.

Tevhit mücadelene müşrikler set olurken.

Kalpleri katı iken, akıl etmezken inat.

La ilahe illallah, diyenler buldu hayat. 

 

Şanlı peygamberimiz.

Ey sevgili Muhammed!

Yalnız sende toplandı,

Ve sende karar kıldı.

En özel, en güzel olan,

Peygamber vasıfları.

                                    Rabbe en yakın oldun.

                                   Ayet ve ilimleri,

                                   Nice sırları gördün.

                                    O’na Habib kul oldun.

                                    İlahi aşk nurunu,

                                   yaymıştın gönüllere.

                                    Misk kokardı cemalin,

Gül namına sen erdin.

                                    Ruhun, gönlün hak ile.

Sen ümmetinle idin.

                                    Her sözün insanları;

                                   Uyandırdı,

                                   Diriltti.

                                    Allah ile melekler…

                                   Sana salât, selam etti.

                                    Anam, babam sana feda,

                                   Derlerdi ashapların.

Sen sevildin en fazla,

Sen sevdin ya Muhammed.

 

 

Dilimizi süsleyen sana salât selamlar.

Mahşer günü yargıda,

Şefaate dönüşsün.

Rabbimizin Habib’i.

Gönlümüzün tabibi.

Sen seni sevenlerin,

Özlediği rüya, beklediği düşsün.

Hayatımızın özü.

Dünyamızın evvel, ahir sözü. 

Ey sevgili Muhammed!

Gül Ahmet,

Nur Muhammed.

                        Emanet ettin dini,

“Sapıtmayınız” dedin.

                        Çınlıyor Sema’mızda hala o nurlu sesin.

Kurtuluş önderimiz,

Rahmet peygamberimiz.

                        Muhtacız şefaate,

Bizlere merhamet et.

                        Diz çöktük huzurunda,

Şefaat ya Muhammed!“Ahmet gelecek. eygamberlik gelmişti.                                Uyandırdı,

Sosyal Medyada Paylaşın:

Düşüncelerinizi bizimle paylaşırmısınız ?