Son dakikada …
Hatta ve hatta sunucular mikrofonu alıp tam sahneye çıkıp açılış yapacağı sırada programın yetkilisi nefes nefese gelip;

“Arkadaşlar,,YÖK şemsiyesi altında görev yapan tüm üniversite camiası altında müzikli programlar ve toplantılar kaldırılmış” diye gelip uyarıda bulunarak, programdan türkülerin kaldırılmasını istedi.

Yetkiliye “neden?” diye sorduk..
“Hem İdbil’de şehit düşen 36 askerin anısına saygı duymak ve hemde Korona Virüsü salgını nedeniyle kapalı mekan toplantısı ve bir arada bulunmanın tehlikeli olabileceğini ileri sürmüş YÖK Kurumu..

Ve bu gerekçelerle de bizim aylarca öncesinden hazırlandığımız kültür, sanat ve eğlence programımız ani gelen bir yasaklamayla programın bütünlüğü birbirine karıştı…

Halbuki 36 askerin İdbil’de şehit düştüğü tarih 27 Şubattı..
Yani üzerinden iki haftadan fazla bir zaman dilimi geçmişti.

Doğrusunu söylemek gerekirse;…
Askerlerin şehit düştüğü günlerde değil de, neden aradan 15 günü aşkın bir süreyle böyle bir karar verdi YÖK doğrusu bizler çok şaşırdık..

Yani bu konuda demem o ki; 36 askerin şehit düştüğü gönlerde böyle bir karar almadı YÖK’te, neden günlerce sonra aldı?
İster-istemez insanın şöyle diyesi geliyor; “YÖK Bula bula bizim programımızı mı buldu?”

İşin ilginci aklımdan şu soruda geçmiyor değil hani; “Biz emekli eğitimcilerin sanat-kültür ve müzik içerikli programı yasaklandı diyelim hadi, peki üniversitelerin bünyesinde müzik eğitim yapan Bölüm ve Konservetuar’lar içinde geçerli mi acaba bu karar?” diye düşünmeden edemiyor insan…

Ve birde ‘Korana Virüsü’ gerekçesi ileri sürülerek toplantıların tehlikeli olacağı ileri sürülünce, insanın aklına şunlarda geliyor ister isteme;

Peki toplantı tarzında programları yasak eden YÖK acaba kendi bünyesinde bulundurduğu öğrencilere dersleri nasıl veriyor;

Yani sonuçta öğrenciler de büyük dershane ve amfilere toplanıp ders görmüyorlar mı?

Yurtlarda öğrenciler hep bir arada yatıp kalkmıyorlar mı?
Yemekhanelerde hep birlikte ve toplu halde yemeklerini yemiyorlar mı?
Vesaire, vesaire…

Ve bu kuşkulu soruları sizlerde paylaştıktan sonra tekrar şu bizim yarım kalan programımıza geri dönecek olursak;

Giresun Öğretmen Okulu mezunlarının geleneksel buluşmasını önemseyen Giresun Üniversitesinin “Değerlerimize Sahip Çıkıyoruz” projesi adı altında aylar öncesinden (bizlerden de yardım alarak) aylar öncesi başlatığı bu programın çalışmaları ne yazık ki YÖK’ün müzik etkinliklerini yasaklamasıyla yarım ve güdük kaldı…

Daha doğrusu üç saatlik bir programın akışı birbirine karıştı…
Ve müzik programlarının üzerine kırmızı bir kalem çektikten sonra geriye sadece ve sadece düz konuşmalar, anılar ve üç kişinin okuyacağı şiirler kaldı…

Ve birde emeği geçenleri onurlandırmak için program aralarında sunacağımız hediyeler ve ‘Teşekkür Belgeleri’ kaldı…

Ancak son anda programın akışı alt-üst olunca, sunulacak hediye ve Teşekkür Belgeleri’ planlanan şekilde olmayınca her şey birbirine karıştı..

En üzücü tarafıysa ‘Şükran plaketi’ sunmak için salona davet ettiğimiz 90 yaşındaki (Rahmetli) Kayhan Oksal ağabeyimizin hanımı Fatma Oksal teyzeyi salona kadar getirip yormak ve yaşanan karmaşada (rahmetli) eşi adına alacağı plaketi alma fırsatı bulamadığı için en büyük ayıp ona oldu…

(Ben kendi adıma bu sayfa üzerinden üzgün olduğumu belirtip kendisinden özür diliyorum.)

Özetleyerek sonlandıracak olursak…
Aylar öncesinden duyurusu yapılıp ve katılımın ise bir hayli iyi olduğu ‘Giresun Öğretmen Okulu Mezunları Geleneksel Buluşması’ bu kez pek istenildiği ve arzu ediliği gibi olmadı…

Ama ben yinede iyi niyetlerini yüreğinin altına saklayan Giresun Üniversitesi Karadeniz Stratejik Araştırma ve Uygulama Müdürü Abbas Karaağaçlı ve onun çalışma arkadaşı olan Ümran Turgut, Sibel Çetinkaya ve Muammer Dumlu’ya çok teşekkür ederim..

Ve birde 11 Mart günü Mezun olduğumuz okulun (şimdi Yüksek Okul) Sekreteri Zekai Balkaya okul bahçesini buluşmamız için bizlere tanzim ettiği için ayrıca ona da teşekkür etmek isterim.