Komşu, güvenle gittiğimiz ilk kapıdır.
Sofraya davetsiz oturup, devamı yok mu dediğimiz..
Annemizin yaptığı her yemekte payı olan..
Kara günlerimize bize ilk ulaşan
Mutluluklarımızla sevinçlerimizi paylaştığımız sevgi yumağı
Televizyonun olmadığı dönemlerde kapılarını davetsiz çaldığımız
Şeker pirinç tuz..
Her şeyi ödünç istemeye koşarak gittiğimiz kapımız
Marketlerin işgaline uğramadığı vakitlerde hızırımızdı
Banyoların balkonda yapıldığı
Çamaşır günlerinde tokaçların yarıştığı
Bağda bahçede yardımlaşmanın yaşandığı zamanlarda
Sırlarımız paylaştığımız dertlerimiz anlattığımız
İçinden çıkamadığın problemin çözümünde yol gösterici idi komşularımız
Ev alma komşu al kulaklarımıza küpe idi..
Komşular ah komşular…
Komşu komşunun külüne muhtaç
Sevinç ve hüznün ortağı idi..
O vakitler çok katlı evler azdı
Kapılar birbirine açılır, herkes birbirinin hatasını kapatır
Komşu komşusunun namusunu namusu bilir..
Zül gelmesinden zelil olurdu..
Son bir lokmasını dahi paylaşmaktan haz alırdı
Yirmidört saatte komşu komşuya açıktı.
O vakitler randevu diye bir şey bilinmezdi.
Çat kapı kapılar açılırdı.
Komşu yaşamdaki dayanaktı
Ya şimdi
Unutuldu, komşulukların güzellikleri
Hepimiz bencilleştik.
Modern ceza evlerine tıkıştık
Kimse kimseyi tanımaz
Dert ve hüzünlerine, mutluluklarına yabancı olduk.
Komşuda cenaze bizde düğünler
Bizde hasta komşuda hengame
Birbirimizi anlamaz
Selam ve iletişimden uzak durduk
Diyaloglar suni
Muhabbetler zoraki oldu.
Bizi biz yapan değerlerimiz
Zamanın dişleri arasında öğütüldü
Bir çok şey gibi komşuluklarda zamana direnemedi.
Yozlaştı bir çok değerimiz..
Birlik ve beraberlik komşuluk da başlar..
Komşuluklar canlanmalı..
Sevgiler çoğalmalı..
Ben değil bizler artmalı..
İyi günde kötü günde yürekler birlikte atmalı .
O vakit mutluluk artacak hüzün azalacaktır.
Öyle ise haydi .
İlk selamı sen ver ,sevabı sen al.
Sevgi saygı etrafında birleş.
Komşu ile hayat daha güzel..