Buluşmamızın nedeniyse;

İlimizde tiyatro sanatına emek veren kurum ve kuruluşların perdeleri hiç inmesin…

Sahipsizlikten ve destek yoksulluğundan kapıları kilitlenmesin…

Kısacası, zar-zor nefes alarak yol almaya çalışan tiyatro sanatımızın ölmemesi üzerine sohbet etmek istedik…

Ve Öğretmen Evinin Bahçesinde bir araya geldik…

Bir araya gelmemiz ise gelişigüzel ve spontane bir şekilde olmadı;

Yani, daha önceden haberleşip ve randevulaşarak bir araya geldik…

Şöyle ki;

Bundan (yaklaşık) bir hafta önce Bulancak Sanat Tiyatrosunun sahnelediği ‘Açık Denizde’ oyunun izlemeye gitmiştik…

Oyunun bitiminden sonra;

Öğretmenlik mesleğini daha çok Almanya’da yapan değerli eğitimci ve meslektaşımız Azmi DURMUŞ, oyun sonrası tiyatroya ‘çam sakızı, çoban armağanı’ mukabilinde -ufakta olsa- yardım edeceğini söyledi…

Oyun sonrası oyuncuların ve yönetmenin yorgun olması nedeniyle bu ‘yardım’ şekli o akşam gerçekleşemeyip, ardıl günlere ertelendi…

Burada bir ara notu daha düşmek isterim, o da şu;

Benimde bir-iki yıl önceden (bir zamanlar benimde var olan ŞAKA Tiyatromdan kalma) Spot-Nokta Işıklarımı Bulancak Sanat Tiyatrosuna armağan etme sözüm vardı…

İşte bu nedenle;

Hem 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramını gerekçelendirip…

Ve hem de 22.si yapılan ‘Mürsel Gülmez Tiyatro Festivalinin’ ön günlerini daha uygun olacağını düşünerek, 19 Mayıs tarihinde Öğretmen Evinin Bahçesinde buluşmak için randevulaştık…

Sanat kokulu bu sohbetimizi özetlersek, şu şekilde özetlemek isterim;

İlimizde özel ve kurumsallaşmış olarak ‘tiyatro’ yapan dört tiyatro var…

Tarihsel olarak sıralarsak;

Birisi 1987 yılında amatör felsefeyle yola çıkan ve hala kesintisiz bir şekilde yoluna devam eden Bulancak Sanat Tiyatrosu…

Birisi; 1988 yılında Giresun Belediyesi çatısı altında amatör ve gönüllülük esasına dayalı bir şekilde yol alan Giresun Belediye Şehir Tiyatrosu…

Bir diğeri; Ersin Özdemir’in genç oyuncularla yola çıktığı ve büyük fedakarlıklar göstererek yol olmaya çalıştığı ve gurubunun adına ‘Kayıp Oyuncular’ adını verdiği tiyatro gurubu…

Ve bir diğeri de;

Belediye Şehir Tiyatrosu oyuncusuyken, kendi özel sanat merkezini açan ve yaptığı etkinliklerin içine tiyatro oyunu da sahneleyen ‘Özgür Aydın’ tiyatro gurubu olarak, ilimizde (oyun sahnelenecek) Salon bulunmasa da tiyatro çalışmalarını sürdürüyorlar…

Ve;

Bütün zorluklara, gizil baskılara ve bütün ağır koşullara rağmen bu dört tiyatromuzda tiyatro sanatı etkinliklerini sürdürmeye çalışıyor…

Ancak burada küçük bir ayrım yapmak istiyorum;

Belediye Şehir Tiyatrosunun koşulları, diğer tiyatrolardan daha iyi olduğunu da söylemeliyim..

Her neyse…

Özetin özetini de özetlersek;

İlimizde var-olan bu tiyatrolar, ilimizin en büyük zenginliğidir…

Koşullarını zorlayarak gösterdikleri başarılar bizim -kültür ve sanat- olarak ortak değerimizdir…

Ve bu dört tiyatronun çatısı altında sanat yapanlar;

Yüreğine tiyatro sanatı için ortaya koyan bu gençler bizim gençlerimizdir…

İşinden-gücünden zaman ayırıp tiyatro sanatına katkı yapmak isteyen bu yetişkinler;

Yaşadığı ilin ‘sanat çıtasını’ yükseltmek isteyen bu yetişkinler bizim yetişkinlerimizdir…

Ve bizlere düşen görev ise;

Tiyatroya gönül vermiş bu sanat kuruluşlarımızı ve kurumlarımızı yapayalnız bırakmamaktır…

Maddi ve manevi her konuda onlara sahip çıkmaktır…

Yani;

İster il sınırları içerisinde yaşayın…

İsterseniz yurtdışında yaşamak zorunda kalın…

Niyetinizde tiyatro sanatını yaşatmak varsa;

Tiyatrocularımızın yaptıkları sanat yolculuğunda onları yalnız bırakmayabiliriz…

Bir başka sohbette buluşmak üzere;

Şimdilik hoş ve esenlik içinde, sanat tadında kalınız…

Görsel bilgi notu;

Emekli öğretmen Azmi Durmuş (ben) ve Bulancak Sanat Tiyatrosu Genel Sanat Yönetmeni Mustafa Çolakoğlu…