Demokrasi ile yönetilen ülkelerde; egemenlik kayıtsız şartsız ulusundur. Ulus egemenliğini günümüzde seçmiş olduğu temsilcileri vasıtasıyla kullanır.

Seçilen temsilciler (milletvekilleri) ulus adına ülkeyi anayasaya ve yasalara göre yönetirler. Fakat demokrasiler sadece sandık değildir.

Temel hak ve özgürlüklerin de, Kişi hak ve özgürlüklerinin de tam olması gereklidir.

Özgür irade gereklidir.

Özgür medya gereklidir.

Bu nitelikler göz ardı edilerek demokrasi sadece sandık ile sınırlandırılmış ise pek çok yanlışı da beraberinde taşır.

Tarikatlar seçmen üzerinde etkili olur.

Ağalar, beyler seçmen üzerinde etkili olur.

Parti içi demokrasi olmaz.

Seçmen kendi vekilini dahi belirleme hakkına sahip değildir. Liderler illere göre listeleri hazırlar ve seçmenin onayına sunar.

Kimse de itiraz etmez!

Seçilenlerin adı milletvekili olur ama onlar aslında genel başkanın vekilidirler…

İtiraz edemeyenler bu duruma itaat ederler.

Dün de böyle oldu.

Seçmen sandık başına gitti ve Ankara’da belirlenen listelere göre vekilini seçti.

Seçilenlere vekillik hayırlı olsun.

Liderinin gözüne giren gelecek seçimlerde büyük bir aksilik olmaz ise yine listede olacaktır.

Seçmen ise yine sandığa giderek görevini yapacaktır.

Çünkü ona demokrasinin, ‘sandık demokrasisi’ türü öğretilmiştir.

Çağdaş demokrasiden bihaberdir.

Ne barajı sorgular.

Ne seçim yasasını ne de siyasi partiler yasasını sorgular.

Medya özgürlüğünü de sorgulamaz.

Temel Hak ve Özgürlüklerinin farkında değildir. Kişi Hak ve Özgürlüklerini de bilmez.

Öğrenmekte istemez.

Takım tutar gibi bir parti tutar. Hatta partiden daha çok lideri tutar.

Fanatikçe ona tutulur.

Yapılan hataları da sorgulamaz.

Her yaptığına alkış tutar.

Rakip parti hep kötüdür. Kendi partisi hep iyidir.

Yandaş kanalları izler. Yandaş gazeteleri okur. Tek yanlı propaganda ile adeta fanatikleştirilir.

Neden bunca ovalarımıza rağmen her tarım ürününü ithal ediyoruz diye sorgulamaz.

Neden meralarımız boş ve biz taa Brezilya’dan angus ithal ediyoruz diye de sormaz.

Kendi çocuğu da olumsuz etkilendiği halde neden eğitim sistemi ile bu kadar oynuyorsunuz diye de sormaz.

Ve neden bazıları ihaleler ile zenginleştirildi diye de kafa yormaz.

Döviz fiyatları onu hiç ilgilendirmez.

Soğan ve patates fiyatları da…

Ne Oslo’yu sorgular. Ne Habur yargısını ne de Dolmabahçe mutabakatını…

Öcalan’ın mektubunun Diyarbakır’da okutulması da onun için önemli değildir.

Daha dün kırmızı halılar ile Salih Müslim’in Ankara’da devlet başkanı gibi ağırlanması da… Yine Barzani bayrağının devlet başkanı gibi Ankara’da göndere çekilmesi de onu ilgilendirmez.

“Megri megri” türküsünü çoktan unutmuştur.

Dün FETÖ ile el ele olmaları da çoktan unutulmuştur. O günlerde FETÖ lideri için yapılan övgü dolu sözlerde unutulmuştur.

Her alana ‘sızıntı’ yapan FETÖ, acaba siyasete hiç sızmamış mıdır diye de sorgulamaz.

Yandaş bir vakfın yurdunda yaşanan taciz ve tecavüzlerde çoktan unutulmuştur.

“Bir defadan bir şey olmaz” diyen bakanın sözleri de…

Hazine garantisi verilerek yap-işlet modeli ile yaptırılan köprülere ve tünellere her yıl cebimizden ödediğimiz dolarlarda umurunda değildir.

Deli Dumrul öyküsünü de bilmez.

Sağlığın kamu hizmeti olmaktan çıkarılmaya çalışıldığı da onun için önemli değildir.

Şehir Hastanelerine %70 hasta garantisi verilmesi de onu ilgilendirmez.

“Bu hastanelerin inşallah müşterisi çok olacak” sözlerinin ne anlama geldiğini de anlayamaz.

Lüksü, şatafatı görmez.

Her gün ekmeğinin küçüldüğünü de anlayamaz.

GDO nedir bilmez.

Tohumculuk Yasası ile ülkemizin neden İsrail tohumlarına mahkûm edildiğini de bilmez.

Şeker fabrikalarını satılması ile hangi tehlikenin kapımızı çaldığı da umurunda değildir.

NBŞ nedir bilmez…

Çünkü gerçek bir demokrasi kültürüne sahip değildir.

Demokrasiyi sadece ‘sandık demokrasisi’  olarak bilir. Zaten yönetenlerde ona bu kadarını yeterli görür.

O da bununla yetinir.

Dün yine böyle bir ‘sandık demokrasisine’ şahit olduk.

Gerçek demokrasi için daha bir fırın ekmek yememiz gerekiyor…