Bir başka ifadeyle;

Köy Enstitüsü mezunu emekli bir eğitimcinin acı-tatlı anılarını tazeleyerek; eski eğitimcilik günlerini yad etmiştik…

Adı; Ayhan ÇALIŞ’

Ve Piraziz-Kılıçlı köyü doğumluydu..

Beşikdüzü Köy Enstitüsü mezunuydu.

Üst başlıkta da belirttiği gibi;

20 Ekim 2018 tarihinde…

Yeğeni Hayri Yılmaz ile birlikte…

Piraziz Kılıçlı köyüne kendisini ziyaret gittim…

Ziyareti gidişimin başlıca nedeni;

O tarihlerde ilimizde bulunan son Köy Enstitülü öğretmenlerle söyleşi yapıp ‘köşe yazımda’ okurlarımla paylaşıyordum…

Ve Ayhan Çalış öğretmenizi daha önceden tanımıyordum…

Bunu bir tesadüf eseri yeğeni Hayri Yılmaz’dan öğrendim..

Ve kendisiyle -müsait olduğunda- bir söyleşi yapmak isteğimi söyledim…

Ve sevgili arkadaşım Hayri’nin yaptığı ön organizasyon sayesinde, Hayri’yle birlikte köye ziyaretine gittim…

Her ne kadar önceden tartışmasak da….

Geleceğimi önceden bildiği için; (sanki kırk yıllık tanışıkmışız gibi)

Beni evinin kapısında öylesine sıcak ve öylesine güler bir yüzle karşıladı ki; bir konuk karşılanırsa, ancak bu kadar güzel karşılanır..

Uzatmayalım;

Selamlaşma ve tanışma faslı bittikten sonra çaylarımız demlendi…

Ve sıra sohbet etmeye geldi…

Ben soruyorum…

Mesleğinin ilk yıllarında yaşadığı heyecanla yanıtlıyor Ayhan öğretmenim;

“Hocam ne zaman mezun oldunuz?” diye soruyorum;

“Ben Köy Enstitülerinin son mezunu sayılabilirim.” gururunu yaşıyor adeta ve şöyle devam ediyor;

“1952 yılında mezun oldum”

(Ve bundan sonra söyleşimiz kısaca şöyle devam ediyor;)

“Mezun olunca ilk nereye atandınız?”

“Bulancak-Kızılev (Aydındere) Köyüne atandım.” derken, sanki o ilk meslek heyecanını yeniden yaşarcasına şöyle devam ediyordu;

“Ben, Kızılev’de öğretmenliğe başladığım o yıllarda Derecikalan ve Tandır Köyünde okul olmadığı için, o köylerin çocukları da Kızılev’e geliyorlardı…

Yani 125 öğrenci bir arada ‘Birleştirilmiş Sınıf’ olarak hepsini bir arada okutuyordum.”

“Hocam kaç lira maaş alıyordunuz o yıllarda?” diye soruyorum…

(Hiç eleştirisel ve şikayetsiz bir tavır takınarak yanıt veriyor;)

“76 lira öğretmenlik maaşım vardı. Ve müdür yetkili olduğum için makam maaşıyla birlikte 89,5 lira alıyordum” diye yanıtlıyor…

“Yetiyor muydu?” diye soruyorum…

“Yetmez olur mu hocam; yetiyordu. Sığır etinin kilosu 50 kuruş ve koyun etinin kilosu 125 kuruştu. Yani canımızın istediği zaman hem bol-bol et yiyorduk. Hem de para artırıyorduk.” dedikten sonra (karısının yüzüne bakarak ve tatlı bir gülümseme atarak;)

“Artan parayla da, hanıma Osmanlı altını veya bilezik alıyorduk.” diyor…

“Kaç yıl eğitim hizmeti verdiniz hocam?” diye soruyorum..

Hizmet yaptığı süreyi günü-gününe söyleyerek yanıtlıyor;

“29 yıl, 23 gün öğretmenlik yaptım” diyor…

Veee…

Vee..

Ve;

Bugün bu değerli öğretmenimiz ve eğitimci büyüğümüzün yaşamını yitirdiğini öğrendim Sosyal medya sayfasından…

Sonra doğruluğunu teyit etmek için yeğeni Hayri Yılmaz’ı aradım cep telefonumdan…

“Evet, doğru hocam” dedi…

“Bağırsaklarından bugünlerde ameliyat olacakken, geçirdiği bir kalp krizi sonucu amcamızı kaybettik” diye yanıtladı…

Hani;

“Her ölüm gençtir, erkendir” denir ya…

Hani;

“Acılar düştüğü yeri yakar” derler ya..

Hani;

“Her canlı gibi, insanlarda doğar, büyür ve ölür” kuralı geçerli olup, saygı duysam da…

Değerli büyüğümüz;

Ve değerli meslektaşımız Köy Enstitüsünün son mezunu olmasıyla kendine gurur payı çıkaran Ayhan ÇALIŞ öğretmenimizin bugün bizlere veda etmesi beni de ziyadesiyle üzmüştür…

Ancak yapılacak ve denilecek bir şey yok…

Yine her zaman olduğu gibi aynı klasik dilekleri kullanacağız;

Güle güle git saygıdeğer öğretmenimiz…

Güle güle git sevgili eğitimci büyüğümüz…

Güle güle git değerli meslektaşımız…

Yolların ışık…

Mekanın cennet olsun…

Yakınlarına, sevenlerine sabır ve metanet diliyorum…

NOT-1; Değerli öğretmenimiz cenazesi yarın Piraziz Kılıçlı Köyünde öğleyin kaldırılacaktır.

NOT: 2: Birinci görselde değerli öğretmenimiz benimle birlikte..

Ve ikinci görsel de ise hanımı ve yeğeni Hayri Yılmaz ile birlikte görülüyor…