Bir ülke tasavvur ediniz ki;

İbadethanelerinin girişlerinde ve şehrin belirli noktalarında “sadaka kutuları”  bulunmaktadır.  Maddî durumehu iyi olanlar, o kutulara sadaka mahiyetinde para koyuyorlar; şehrin garibi-gurabası, fakiri-fukarası da o kutulardan -sadece- ihtiyaçları kadar para alıyorlar ve zaruri ihtiyaçlarını gideriyorlar. Dönemin insanlar hasbel kader ekonomik olarak fakir, ama öylesine faziletli, dürüst ve kaliteliler ki; para dolu kutudan ancak ihtiyaçları kadarını alıyorlar, kimseler görmediği halde… Peki niçin böyle bir usul takip ediliyor? İnsanlar rencide olmasın diye.

O Ülke’nin cadde ve sokaklarında “yitik kutuları” da mevcut. İnsanlar buldukları para ve eşyaları getirip, o kutulara bırakıyorlar; kaybedenler de gelip, kendilerine ait olanları alıyorlar, diğerlerine dokunmuyorlar bile..

Yine O Ülke’de yol güzergâhlarında “dinlenme ve konaklama tesisleri” kurulmuş; insanlar koca ülkenin bir ucundan öbür ucuna yaya veya binitli olarak yolculuk yapıyorlar, bu tesislerde barınıyorlar ve bu tesisler Vakıflarca finanse edildiğinden, kimseden ücret de talep edilmiyor. Vakıflar arasındaki hayr-ü hasenat kazanma yarışı ve rekabetinden dolayı da, kendilerini tercih eden yolculara “diş kirası” adı altında bir miktar da harçlık verilmesi işin bir başka güzel yanı. Kurban olduğum medeniyet ve ecdat. Medeniyeti, mutluluğu, kurtuluşu ve saadeti batıda arayanlar zahmet buyurur da, tarihini okurlarsa daha neler öğrenecek neler…Mâlûmdur ki medeniyet, “imanın hayata yansıması halidir.”

Bu anlattıklarım hayal ürünü veya bir masal değil, herhangi bir hikâye kitabından alıntı da değildir. Bunlar, yaşanmış bir hayattan, ders alınası ilginç birer misaldir. Durun durun…”Olur mu böyle şeyler” demeyin. Bunlar ve daha fazlası bu topraklar üzerinde asırlarca yaşandı; çok değil 100-150 sene kadar evvel. Ve bizim ecdadımız bu güzel olayların efsane kahramanları.

Bakmayın siz bu günkü perişan halimize. Millet olarak 200 yıl önce bir “vurgun” yedik, hala etkisinden kurtulamadık. İslâm’ı “Hayat Modeli” bilen dedelerimiz, namaz için Ezan okunduğunda, kuyumcu dükkânları da dahil iş yerlerinin kapısını kapatmadan camilere gidiyor ve namazlarını eda edip geliyorlardı. Emniyeti sağlamak için kapılara vurulan kilitlerin mazisi 200 yıldan fazla değildir.

Bu topraklar üzerinde öylesine bir medeniyet kuruldu ve öyle bir hayat yaşandı ki, ayrıntısına girsek, kimse inanmak istemez. Şimdilerde bir hiç uğruna ana-babasını kesenler, o dönemlerde büyüklerine “öf” bile demiyorlardı. Topluma İslâm Ahlâkı ve Hukuku hakim kılındığından, insanlar dünyada iken Cennet misali bir hayat yaşamışlardır.

O halde bize ne oldu ki, bu hale geldik? Cevabı kısa ve basit: İslâm Nizamı’nı terk eder de başka modeller ararsanız sonuç ancak bu olur. Tuvaleti ve banyoyu, tırnak kesmeyi, bilimi-teknolojiyi daha dün ecdadımızdan öğrenen batılı gangasterleri taklit etmeye kalkarsanız, bundan başka hangi neticeyi görebilirsiniz ki? İnsanlık onur ve haysiyetini yitiren, ahlak ve fazilet adına zerre kadar artı değeri bulunmayan, kendinden olmayanları, zayıf ve bî-çareleri sömürmekten-ezmekten, hatta insafsızca öldürmekten zevk alan, hak ve adalet kavramları lügatında bulunmayan, necis ve zalim toplumların peşine takılan ve onları “model” kabul eden insanlar nasıl iflah olurlar?

Muhafazakârlık, dindarlık, dürüstlük öyle mi? Güldürmeyin insanı. Bunlar güzeldir, iyidir, ama aradığınız yer yanlıştır, orada bunları bulamazsınız. O umdeleri bulacağınız adres belli de, kalbiniz mühürlü, kulaklarınız sağır, gözleriniz kör ise, yapılacak işlem yok. Merhum Hoca Nasreddin anahtarı kömürlükte yitirmiş, evin bahçesinde aranıp duruyormuş. Durumu fark eden ve kömürlükte yitirdiği anahtarı neden evin bahçesinde aradığını soran hanımına: Aydınlık olan bahçede bulamadığım anahtarı, karanlık olan kömürlükte nasıl bulabilirim? Demiş.

Avrupa Birliği Bakanlığı’nın cari olduğu, AB kriterlerinin hayat ölçüsü olarak rağbet gördüğü bir ülke… Ve Muhafazakar-demokrat bir partinin 4. dönem tek başına iktidarı! Eh ne diyelim, sevdalıları, sevenleri iyi günlerde kullansınlar efendim.

Netice itibarıyla, şaşaalı, tartışmalı  bir seçim sürecini daha eksisi ve artısıyla geride bıraktık, millet olarak tercihimizi beyan ettik; hayırlı olsun diyelim. Bir şey daha diyelim: Bu zihniyeti ve iktidarı canı-kanı pahasına destekleyen sözde muhafazakâr ve dahi bir o kadar da dindar insanlara söylenecek tek söz var; İnsanlarımızın bir bölümü mektubu bu defa da yanlış adrese göndermişlerdir, asla unutmayınız. Anlayana sivri sinek saz, anlamayana avul-zurna az derler.

Dünya ve Ahiret mutluluğunun tek yolu: hayatı , Kur’an ve Sünnet ölçülerine göre tanzim etmektir. Hayatı, Avrupa Birliği kriterlerine göre tanzim edenlerin Rıza-i Bâri-ye nail olmaları ve Cennet’le buluşmaları mı? Bir şarkı güftesi geldi aklıma: “zor dostum zor….” Birilerinin: İyi de , dünya gerçeği! Dediklerini duyar gibiyim. Bunlar da Ahiret gerçekleri kardeş. Hoşunuza gitse de gitmese de…

Selâm Hakk’a tabi olanlara.