Sevgili dostlar,
Değerli canlar,

Her Allah’ın günü toplumsal konular üzerinde kafa yorup ve çene çalacak halimiz yok ya!
Arada-bir kendimize de zaman ayırıp ve gündelik yaşantımızdan da söz etmeliyiz öyle değil mi?

Onun için ne kadar normal karşılar veya nasıl düşünürsünüz onu bilemem ama…
Bugünkü sohbetimiz biraz özel olacak…
Ve bu açıklamalardan sonrada hiç zaman kaybetmeden hemen konuya girmek istiyorum…

Sevgili dostlar,
Değerli canlar,

Ben bundan 25 yıl önce Sarvan İlköğretim okulunda öğretmenlik yaptım…
Ve daha sonra merkez Fatih İlköğretim okulunda da bir-buçuk yıl öğretmenlik yaptıktan sonra emekliye ayrıldım…

Sarvan ilköğretim okulunda çalıştığım yıllarda, hem öğretmen arkadaşlarımız, hem öğrencilerimiz ve hemde öğrenci velileriyle çok iyi bir birlikteliğimiz vardı…
Yani o yıllar; çok güzel yıllardı…

Şöyle bir hesap ettim, ben emekliye ayrılalı tam 23 yıl olmuş..
Bu da demek oluyor ki; o yıllarda okuttuğumuz öğrencilerimizin yaşları bugün 36-37’ye gelmiş…
Her neyse…

Sarvan köyü merkeze bağlı çok güzel ve şirin bir köy…
Merkeze uzaklığı 5 kilometre…
Yollar asfalt…
Okula ve köye gidiş-gelişler, yemyeşil bir bitki örtüsünün içinde oluyor…
Eğitim ve kültür düzeyi yüksek bir köy…
Ancak ülkenin diğer bölgelerinde ve köylerinde olduğu gibi bu köyümüzde de okulu da kapatmışlar yıllar önce…

Ancak okul binası olduğu yerde duruyor…
Ve eskiden ‘Sarvan İlköğretim Okulu’ yasılı olan tabela indirilmiş ve aynı çatının altına -özel okul- açılarak ‘Mavi Tebeşir’ tabelası asılmış..
Ve bana göre de iyi yapılmış…
Çünkü bu okulun açılışıyla birlikte köyde yeniden bir canlanma ve yeniden bir devinim başlamış…

Sözü uzatmayalım…
Çoktan beridir, 25 yıl önce çalıştığım okulu ziyaret etmeye niyet ediyordum…
Fakat bir türlü fırsat yaratıp gidemiyordum..

Mavi Tebeşir okulunun müdürü, değerli arkadaşım Engin Yüksel sağ olsun…
Böyle bir niyetimin olduğunu yaptığımız sohbetlerden bildiği için “ağabeyi pazartesi günü ben Sarvan’da ki okula gideceğim sende gitmek ister misin?” diye teklif edince “Evet giderim” deyip sözleştiğimiz gün okulu ziyarete gittik…

İyi ki de gitmişim…
Hem benim için bir değişiklik oldu…
Ve hemde ‘özel bir okulun’ eğitim sistemini yakından gözlemiş ve izlemiş oldum…

Her neyse…
Ayrıntılara fazla girmeden, izlenimlerimi özetleyecek olursam…
Şunu peşinen ve hemen belirtmeliyim ki; “Devlet okullarıyla, özel okullar arasında dağlar kadar fark var.”

Ve yine ister-istemez düşünüyorum da;
“Devlet, neden özel okulların çağı takip eden eğitim sistemini kendi okullarında da uygulamayı düşünmez?”
İnanın bu sorunun ağırlığının altından kalkamıyorum bir türlü…

Adı “Mavi Tebeşir” olan özel okulda neleri gözlemledim?
Hemen söyleyeyim;
Bir kere bütün sınıflarda öğrenci sayısı standart…
Modern eğitim ve ders araç-gereçlerine sahip…
Öğrenicilerde gördüğüm davranış biçimi ise beklentilerimin tam ötesinde olup; o şımarık kolej öğrenci havalarında değil hiçbirisi.
Küçük sınıf, büyük sınıf öğrencileri arasında çok güzel bir uyum var…
Eğitim veren öğretmenler mesleklerine dört-koldan sarılmışlar!
Seviyeyi daha yükseklere taşımak için; adeta birbirleriyle yarış ediyorlar…

Okulun imtiyaz sahibi ve aynı zamanda eğitimci olan Mehmet Şan beni sınıfları dolaştırdığı gibi aynı zamanda dolaştırırken de öğretmenlerle tanıştırıyor;
“Bu arkadaşımız Türkçe öğretmeni”
“Bu arkadaşımız Azerbaycanlı ve Rehber öğretmeni ve aynı zamanda Rusça ders veriyor”
“Bu öğretmenimiz Iraklı, hem İngilizce ve hemde seçmeli ders olarak İspanyolca ders veriyor.”

Allah, Allah!
Bu farklılıkları ve zenginlikleri görünce şaşırmamak elde değil…
Ve üstelik şaşkınlık içinde şöyle düşünmek;
“Yahu bu kadar yabancı dil dersi Giresun Üniversitesinde yoktur” diye düşündüğümü de söylemeliyim…

Her neyse sözü fazla uzatmayalım…
Ve yavaş yavaş toparlayarak da sonlandıralım…

Benim yıllar önce öğretmenlik yaptığım okulun binası yerinde duruyor…
Ancak bizim o eski eğitim sisteminden hiçbir eser kalmamış…
Şöyle bir benzetmeyle ifade edecek olursak;
Ne kadar beyaz tebeşir izi varsa silinmiş…
Ve yerine çağın gereksinimlerine yanıt verecek olan;
Mavi tebeşir adı altında ‘eğitim’ verilmeye başlanmış!

Bu son cümlelerle birlikte;
Hoş kalın,
Hoşça kalın,
Sağlıkla kalın,
En önemlisi de sizden ricam;
Bugünkü sohbetimizi ne olur hoş görüyle karşılayın.