HER ŞEY, ONU İSTEYENİN SAHİBİ OLUR 

“Kendinizi bir başkasının bugünkü durumu ile değil, kendi daha önceki haliniz ile kıyaslayın” diyor Psikolog Jordan Peterson.

Harika bir cümle…

Refahımızın farkına kendimizi başkasıyla kıyaslayınca değil, sıkıntı çektiğimiz önceki zamanlarımızla kıyaslayınca varırız.

Mesela önceden az para kazanıyor olabiliriz, şimdi daha iyi bir işimiz ve maaşımız olabilir. Fakat başkasına göre ölçme ve değerlendirme yaparsak her zaman bizden daha iyi şartlarda olan biri muhakkak olacaktır. O vakit ise kendi hayatımızı tekrar yetersiz görebiliriz.

Kendi hayatımızı başkalarının hayatlarıyla kıyaslama yapmanın şüphesiz başka bir olumsuz tarafı da yok değil. Kıyaslama, her zaman elimizdekileri görmezden gelmemize ve her şeye sahip olmamız gerektiğini düşünmemize neden olur. Halbuki, her şey, onu isteyenin sahibi olur.

Her şeye sahip olmak isteyen çok çalışır. Her şeye sahip olmak için çok çalışan elindekileri de kaçırır. Sevdiklerine ve kendine ayıracağı zamanı kaçırır. Yaşamı kaçırır. Yaşamı kaçırınca da insan mutlu olamaz. Zira mutlu olmak her şeye sahip olunca değil, elindekilere sahip olunca olur.

Oysa yapılması gereken kendimizi eski durumumuzla kıyaslamaktır. İşte o zaman şu anki durumumuzda daha refah içinde olduğumuzu görebiliriz.

Kanaatim odur ki, kıyaslama, tatminsizliği doğurur. Tatminsizlik, şükürsüzlüğü getirir. Şükürsüzlük de MUTSUZLUĞA neden olur.

Biz toplum olarak sanırım hakiki şükür duygusu içinde değiliz. Şükrediyoruz; ama sadece dilimiz şükrediyor, zihnimiz ve kalbimiz şükretmiyor. Halbuki şükrün hakiki olabilmesi için dil ile aklın ve kalbin beraber şükür duygusu içinde olması gerekir.