Başlatılan bu yolculuk;

Hem cumhuriyetin 2. yüzyılına yakışsın..

Hem cinayet tedirginliği ve korkusundan uzak yaşansın…

Hem de silahsız, kültürel ve hoşgörüye dayalı yepyeni bir yolculuk başlatılsın…

Mademki 2. yüzyıla yeni bir başlangıç yaptık;

Bırakalım şu yüzyıllar ötesinden getirdiğimiz kabadayı kültürünü…

Bırakalım artık, silahla göstermeye çalıştığımız şu üstünlüğümüzü…

Bırakalım ki;

Mutluluk için yaptığımız düğünler. mutsuzluğa dönüşmesin…

Asker yolcu ederken, galibiyet sevinçlerinde kaza kurşunlarıyla artık kimseler ölmesin…

Şu ‘içini şeytan doldurur’ dediğimiz ‘ruhsatlı-ruhsatsız’ bütün silahlar bir an önce toplanmalı ki;

Bundan sonra namus ve töre cinayetleri işlenmesin…

Çözülmek istenen sınır kavgaları silahlarla çözülmesin…

Komşular gürültü yaptı diye, ucuz bahanelerle öldürülmesin…

Hatta ve hatta topluma gözdağı vermek istercesine;

Belindeki silahı göstererek dolaşan mafya, kabadayı çetelerine bu kadar özgürlük verilmesin…

İnternet dünyasına girip şöyle kısa bir araştırma yaptım;

Umut Vakfının istatiksel verilerine göre ruhsatlı-ruhsatsız ve kaçak olarak toplamda 36 milyona yakın silah olduğunu söylüyor…

Ve işlenen cinayet sayısını da şöyle belirtiyor;

2003-2008 yılları arasında töre ve namus cinayeti için 948 cinayet işlendi…

2008 yılında bu yana işlenen cinayetler eklenince, bu rakam 1065 olarak gösteriliyor…

İşlenen cinayetlerin bölgesel dağılımı ise şöyle;

Marmara Bölgesi 294 kişiye yüzde-28

Ege Bölgesi 214 kişiyle yüzde-20

Anadolu Bölgesi 213 kişiyle yüzde-20

Güneydoğu Anadolu Bölgesi 130 kişiyle yüzde-12

Doğu Anadolu Bölgesi 89 kişiyle yüzde-8

Karadeniz Bölgesi (şaşılacak şey) 62 kişiyle yüzde-6

Özetleyecek olursak;

Bu işlenen cinayetlerin içinde 4 binin üzerinde öldürülen kadın cinayetleri yok…

Terör yoluyla işlenen cinayetler yok..

Sağ-sol örgüt üyelerinin çatışması sonucu ölenler yok…

Bak, sağ-sol çatışması dedim de aklıma geldi;

Bundan 40 küsur yıl önce 12 Eylül Darbecilerinin başı Kenan Evren, olayları önlemek amacıyla bütün sivil vatandaşlardan ateşli silahları toplama çalışması yapmıştı…

Ve Turgut Özal iktidara gelir-gelmez de;

‘Bulundurmalı’ ve ‘Taşımalı’ silah ruhsatı dağıtmıştı…

Hatta ve hatta (aklımda yanlış kalmadıysa) Kaleşankof Silah almak isteyenlere bile ruhsatlı silah satımı sağlamıştı..

Şimdi bu araya şu soruları sıkıştırmak gerekiyor;

O tarihlerde sivillerden silah neden toplanmıştı?

Toplandıktan 3-4 yıl sonra neden ‘ruhsatlı silah’ satışları yapılmıştı?

Bu düpedüz bir çelişki ve üzerinde düşünülmesi gereken bir paradoks değil mi?

Her neyse…

Özetin özeti…

Kısaca demem o ki;

Mademki cumhuriyetin 100. yılını bitirip, 2. yüzyılın yolculuğuna başladık…

O zaman şöyle bir yolculuk başlatılmasını isteyelim;

Sivillerin üzerinde bulunan ruhsatlı-ruhsatsız bütün silahlan yeniden toplansın…

Yani, kişiler kendi güvenliğini kendisi değil, vergisiyle maaşını ödediği ‘Güvenlik Görevlileri’ sağlasın…

Biraz öncede söylediğim gibi;

Mademki 2. yüzyıla girmenin mutluluğunu yaşıyoruz…

Ve yeni bir yolculuk başlatıyoruz…

Başlattığımız bu yeni yolculuk;

Silahları bir tarafa bırakıp, kültürel ve hoşgörüye dayalı bir yolculuk yapılsın…

Ve sloganımızda şunlar olsun;

‘Cinayetleri Rafa Kaldıralım..’

‘Silahı Değil, Sevgili Kullanalım…’

‘Cana Kıymayı Değil, Bütün Canlara Saygı Duyalım…’

Bu dilek ve temennilerle;

Kalın sağlıcakla…