Anlatmak istediğim projenin birisi;

Bundan 58 yıl önce Dereli merkez ilçeyi sel basmasın diye yapılan bir İstinat Duvarı…

Bir diğeri ise;

Gençlerin evlerinken arabalarının arkasına -mizah konusu- yapıp yazdıkları ‘Aşkımız Dereli yolu gibi hiç bitmesin’ dedikleri ve bir türlü bitmeyen yol hikayesi..

İzninizle;

Önce birinci öyküyü anlatıyorum…

Ve sizleri bundan tam 58 yıl geriye götürmek istiyorum…

Yıl; 1965

Yer: Dereli merkez ilçesi

Sözünü ettiğim yıl büyük bir sel felaketi oluyor…

Dere kenarına baraka şeklinde yapılan evlerden 21 tanesini sel önüne alıp götürüyor…

Ama ‘mal kaybının’ ötesinde can kaybı filan olmuyor…

Yıl; 1965

Ülkenin başbakanı Süleyman Demirel…

İlçenin mülki amiri Osman Turan Erçin…

Belediye başkanıysa Muzaffer Ocak…

Bir bahar sıcaklığında;

Dağlardaki ve yaylalardaki karlar eriyor…

Kenar derecikleri de yanına alıp, büyük gürültüler eşliğinde Aksu vadisinde önüne ne çıkarsa sürükleyip götürüyor…

Sizlerde takdir ve tahmin edersiniz ki;

Günümüzde olduğu gibi ne devlete ait araç-gereç zenginliği var…

Ne de özel sektöre ait teknoloji kabileyi yüksek iş makineleri var…

Uzatmayalım;

1965 yılında meydana gelen sel felaketi Dereli merkez ilçede bulunan ‘Kemer Köprüyü’ yıkamayıp, betonarme köprüyü yıktığı gibi Aksu vadisinde bulunan yol ve mekanları yıkıp götürdü…

Ve o günün devlet ve hükümet yönetimi;

Günümüzde olduğu gibi zengin ve modern araç-gereçlere sahip olmasa da, bir yılın içerisinde Dereli ilçesinden-Giresun merkeze kadar yıkılıp-yok olan yolları yapıp faaliyete geçirdi…

Dereli merkez ilçedeyse;

Dere kenarına sadece bir ‘Damperli Kamyonun’ taşıdığı taşlarla 700 metre uzunluğunda ve 4 metre yüksekliğinde koskocaman bir ‘İstinat Duvarını’ bir-buçuk yılın içerisinde bitiriverdi…

Birinci görselde paylaştığım fotoğrafta;

İlçe merkezine yapılan ‘İstinat Duvarına’ taş taşıyan ‘Damperli Kamyon’ ile onun genç ve çalışkan şoförü ve lakabı (Kastro) Mustafa Ardahanoğlu ile yardımcısı Mehmet Pınar görülüyor…

Şimdi sıra geldi ikinci öykümüze;

Anlatacağımız öykü bu kez bir türlü bitirilmeyen ve bundan 15 yıl önce başlatılan Giresun-Dereli arasındaki 28 kilometrelik bir yol hikayesi…

Bitmiyor;

‘Aha bugün bitecek, aha yarın bitecek’ demelerine karşın bir türlü bitmiyor veya bitirilmek istenmiyor arkadaş!…

Ülkemizde ‘öyküsü uzun süren’ bir başka proje daha var mıdır? orasını da bilemiyorum…

Giresun-Dereli arası yol inşaatına başlandığında;

6 yaşında ilkokula başlayan çocuklar, bugün üniversiteyi bitirdi…

Yine 5-6 yaşında olan çocuklar, askerliğini bitirip teskere alıverdi…

İl ve ilçe dışında bulunan gurbetçiler;

“Ne zaman yol biterse, o zaman izine giderim” dediler…

15 yıldır memleketlerine gelemediler…

Bu işten en karlı çıkanlar ise;

Sanayideki tamircilerle, otomobil alım-satımı yapan galericiler oldu…

Ve tabi birde arabasını yenileyecek olan şoförlere kredi veren bankalarda yolunu böyle buldu…

Yani;

Olan yine bu yolda ‘dolmuşçuluk’ yapan veya kendi arabasıyla işine gücüne giden vatandaşlara oldu…

Sadece bu kadarla kalsa iyi;

Dışarıdan gezmeye gelenler, bir daha ‘gelmemek’ için yemin ettiği gibi, temenni ve beddualara da konu oldu…

Örneğin, evlenen gençler arabalarının arka camına;

“Aşkımız Dereli yolu gibi hiç bitmesin” yazısı yazdırdılar…

Birisine beddua edecek olanlar;

“Allah senin çileni Dereli yolu gibi bitmez eylesin” diye beddua etmeye başladılar…

Vesaire, vesaire…

Kısaca özetlersek;

Eskiden her konuda olanakları sınırlı olan devlet veya devleti yöneten erkler, yaraları mümkün olduğu kadar erken sarıyordu…

Zenginliğimizi göğsümüzü gere-gere söylediğimiz günümüzde ise;

Ne arızalar zamanında tamir ediliyor…

Ne felaket alanında zamanında yetişiliyor…

Nede vaadi yapılan projeler zamanında bitiriliyor…

Acaba;

Yanılıyor muyum?

Yoksa havayı bulandırmak için;

Kafamdan uyduruyor muyum?

Buyurun;

Şimdi konuşacak olan sizsiniz…

Yanlışım varsa, siz doğruyu söyleyiniz…

Görsel ile ilgili bilgi notu;

Siyah-Beyaz fotoğraf, 1965-66 yılları arasında Dereli Merkeze yapılan İstinat Duvarına taş taşıyan Damperli kamyon ve şoförü (Kastro) Mustafa’ya ait olup kendisinden alınmıştır…

İkinci görsel ise;

Sosyal medyadan alınmıştır…