Milli Eğitim Bakanı sadece şu kadarını açıkladı;

“11 bin öğretmen, deprem bölgesinde gönüllü olarak görev alacak.”

İyi, has tamam da…

11 bin öğretmen görev alsın almasına da…

Geriye kalan 1 milyon 200 bin öğretmen boş mu duracak?

İlk ve Orta Öğretim bünyesinde bulunan toplam 19 milyon öğrenci, hangi gerekçeyle eğitim-öğretimden uzak kalacak?

Felaket, hepimizin felaketi…

Yaşanan acı, hepimizin ortak acısı…

Böylesi günlerde;

Elbette birbirimizin yardımına koşacağız…

Elbette birbirimizin sıcaklığına sığınacağız…

Elbette birbirimizin yaralarını saracağız..

Ancak işin anlaşılmayan tarafa şurası;

Okula gidilmeyecek kadar -kar yağan bölgeleri bir tarafa bırakacak olursak- ülkenin birçok bölgesi okulların ara tatilini uzatacak kadar hava koşulları kötü değil…

İşin bir başka düşündürücü yanı da;

Sınıfta gurup kaynaşması ve etkileşimiyle alınan eğitimle, evlerde ödev şeklinde sürdürülen eğitim arasında dağlar kadar fark var…

Üstelik bunun en somut örneğini de Covit-19 (Pandemi Yasağı) döneminde uzaktan alınan eğitimin, öğrencilerimizin eğitimden ne kadar uzaklaştığını ve soğuduğunu hep birlikte yaşadık…

İşin bir başka sakıncalı yanı da şurası;

Tatili çok seven öğrenciler gün boyu oyun oynamıyor…

Evde kaldığı süre içerisinde aile büyükleriyle birlikte o da televizyon izliyor…

Enkaz altından bazen ölü ve bazen diri çıkarılan yaşıtlarını görüyor…

Ve bunları biriktire biriktire ruhsal yapısı bozuluyor…

Düşünüyorum da;

Gerek bizlerde bir zamanlar okula öğrenci olarak giderken…

Gerek, dağ köylerinde ve kasabalarda öğretmenlik yaparken…

Okullar, kolay kolay tatil edilmezdi…

Ve tatil edilecekse de;

Şimdi günümüzde olduğu gibi okullar ülke, bölge ve hatta her ilde topyekun ‘tatil’ edilme yoluna gidilmezdi…

Eğer hafızam beni yanıltmıyorsa;

Doğu Bölgesinde okula gedemeyecek kadar kar yağdıysa veya bir felaket olduysa, o bölgenin mülki amirleri tarafından tatil edilirdi…

Bırakın bölgeyi bir tarafa;

İl ve ilçelerde bile koşulların ağırlığına göre mülki amirlerin başkanlığında il ve ilçelerin Milli Eğitim Müdürlerinin aldığı ortak kararla ‘ara tatiller’ uzatılır veya kısa bir süreliğine ‘tatile’ girilirdi…

Günümüzde ise tam tersi;

Yurdun doğu bölgesine kar yağıyor…

Ülkenin bütün okulları tatil ediliyor…

Güneyinde veya Güneydoğusunda deprem oluyor;

Ülkede bulunun ilk, orta, üniversite topyekun eğitime ara veriliyor…

Kim bilir;

Belki biz yanlış düşünüyoruz, onlar doğrusunu yapıyor…

Ama sizler nasıl düşünürsünüz orasını bilemem ama…

İster ayıplayın, ister yadırgayın…

Eski bir eğitimci olarak, benim bu gidişe aklım ermiyor…

Ve aklımın ermeği bir başka konuda şurası;

“Kredi Yurtlar Kurumuna ait Yurtlara depremzedeler yerleştirileceği için üniversiteler tatil edildi” deniliyor…

İyi, has tamam da;

Deprem bölgesinden binlerce öğrenci yurdun dört-bir yanına dağılmış bir şekilde üniversitelerde okuyor ve -yer bulanlar- Kredi Yurtlar Kurumunda kalıyor…

Bu Yurtlara çoluk-çocuk depremzedeler yerleştirilirse;

Üniversiteli açıldığında öğrenciler nerede ikamet edecek?

Yurtlarda yer bulamayanlar;

Dört-beş arkadaş bir araya gelerek fahiş fiyatlara evler kiralıyor…

Çoğu öğrenci kalacakları evin kirasını 7-8 aylığını toptan veriyor…

Kap-kacak, yatak-yorgan alarak kendilerine bir düzen kuruyor…

Yani demem o ki;

Üniversiteler tatil olup, öğrencilerde gelemeyeceğine göre, şimdi ev sahibine verilen peşin paralar ve öğrencinin kurulu düzeni ne olacak?

Vesaire, vesaire…

Ben bu işin içinden bir türlü çıkamadım…

Bir türlü -kafam basıp-da anlayamadım…

Belki sizler anlamışsınızdır…

Onun için sözü bırakıyorum…

Buyurun; şimdi söz sırası sizin…