Ve ardından da;

‘En fazla sanat özgürlüğü bizim ülkemizde’ deniyor…

Şimdi gel de bu sözün üzerinde uzun uzun düşünme…

Şimdi gel de şu soruları alt-alta dizme;

‘Gerçekten bizim ülkemizde sanat özgürlüğü var mı?’

Yoksa varda, biz mi farkına varıp göremiyoruz?

Aslında sorulması gereken en önemli sorular şunlar;

Bizim kültürümüzde bir yozlaşma var mı-yok mu?

Varsa, bu yozlaşmaya bir önlem alma düşünülüyor mu?

Yoksa tam aksine körükleniyor mu?

Sizler bu konuda nasıl düşünürsünüz onu bilemem…

Ancak bana soracak olursanız;

Bence, gün geçtikçe kendi kültürümüzden uzaklaşıyoruz…

Gün geçtikçe çılgın tüketim kültürünün içinde yer alıyoruz…

Kapitalizmin keyfini yapan yoz bir kültür yolculuğu yapıyoruz..

Örnek mi istiyorsunuz?

Bir zamanlar gençlerin;

Konserlerde uyuşturucu ‘Bonzai’ kullanma alışkanlığını anımsayın…

Kafayı bulduktan sonra;

Jiletlerle bedenlerine nasıl zarar verdiklerini gözünüzün önüne getirin…

Bazı şarkıcılar sahneye çıktığında;

Tel örgülere parmaklarını geçirerek, yırtınırcasına bas-bas bağırdığını…

Hiçbir duygusal ortam oluşmadan hüngür-hüngür nasıl ağladıklarını anımsayın…

Bir dönem moda olan ve kedi kanı içen ‘satanist’ gençleri hemen unutmayın!…

Televizyon kanallarının birbiriyle yarışırcasına organize ettiği;

“Gelinim olur musun?”

“Bana kaynana bulur musun?”

“Şöhret olmayı düşünüyor musun?” gibi gençlerin beynine yıkayan;

Süslü hayallerle gençlerimizi gerçek yaşamdan uzaklaştıran programları hemen unutmayın…

Daha doğrusu ‘Hafıza-i Beşere’ yenik düşüp, hiçbirimiz unutmayalım…

Unutmamamız gerekir;

Çünkü bir zamanlar severek izlediğimiz bu programlar süreç içerisinde gösterimden kaldırılsa da, bellek altına dikilen meyveler gün gelince büyüyüp meyvesini vermeye başlıyor…

Eğer meyvesini vermemiş olsaydı;

Daha üç gün önce…

Yani 2 Ekim Tarihinde…

Ankara’nın Çankaya ilçesinde..

Çayıryolu Semtinde bulunan bir eğlence merkezinde…

Yaşını-başını almış koskoca mektepli bürokratlar;

‘İstek şarkımız söylenmedi’ diye, bir sanatçı öldürülür müydü hiç?

Evet, evet…

Yanlış okumadınız…

Geçtiğimiz günlerde;

İstek şarkısı söylenmedi diye…

Çalışma Bakanlığında iki müfettiş;

Birisinin adı; İlker K…

Bir Direnin adı; Ali G…

Ve birde Türk Uzay Sanayiinde çalışan Mühendis Semih S… isimli okumuş bu büyük bürokratlar, ellerindeki içki ‘kadehleri’ ve şişelerle Onur ŞENER isimli bir sanatçıyı öldürüyorlar…

Öldürülen sanatçı Onur Şener;

1977 Doğumlu…

Yani daha 45 yaşında yaşamını müzik yaparak sürdüren bir Pop Sanatçısı…

Şimdi aramızda değil…

Makamı ve unvanı hangi kademede olursa olsun;

Yoz kültürle yetişenler tarafından acımasızca katledildi…

Işıklar içinde uyusun…

Şimdi konunun diğer başlığına gelecek olursak;

Yaklaşık üç-dört ayın içerisinde tam 15 Konser yasaklandı…

Gösterilen gerekçeler ise hemen hemen birbirinin benzeri ve hep aynıydı…

İşte yasaklanan o konserler;

1-Eskişehir Anadolu Fest

2-Niyazi Koyuncu Pendik Konseri

3-Zonguldak Kozlu Müzik Konseri

4-Munzur Kültür ve Doğa Konseri

5-Kazdağı Ekoloji Konseri

6-Gökçeada Meryem Ana Panayırı

7- ODTÜ Bahar Şenliği

8- Muş-Metin Kemal Kahraman Konseri

9-Aynur Doğan Bursa ve Kocaeli Konserleri

10-Başkent Kültür Yolu Festivali Mirae Konseri

11- Başkent Kültür Yolu Festivali Ara Malikian Konseri

12- Apolas Lermi Denizli-Bostancı Konserleri

13- Isparta Uluslararası Gül Festivali Melek Mosso Konseri

14- Milyon Fest Fethiye Konseri

15- Zeytinli Rock Konseri

Bir-iki cümleyle özetlersek;

Sanatçılara sahip çıkmama konusunda bir hayli özgürüz!!!

İşimize gelmeyen Konserleri ‘yasaklama’ konusunda da bir o kadar özgürüz!!!

Ve tek cümleyle; “Yaşasın Sanat Özgürlüğümüz!!”