Sen, hâlâ “dünkü sensin!..”

Sen, hiç değişmemişsin, değişecek gibi de değilsin!..

– Ama sende kabahat yok…

– Esasında seni “sen” yapanlarda kabahat!..

*

Yeter artık, düş bu milletin sırtından.

– Bak, milletin karşısına bile çıkmaya cesaret edemiyorsun.

– Hep, perde arkasından kukla oynatmaya çalışıyorsun!..

**

Yâ Ekrame’l-Ekramîn ve yâ Erhame’r-Râhimin! Yâ Rabbe’l-Âlemîn! Yâ İlâhe’l Âlemîn! Bizi, davasını unutup davarların peşine takılanlardan..

Mal, makam, şan, şöhret, güç, kuvvet uğruna sahte böğürtülerin, göz kamaştıran parıltıların büyüsüyle yoldan çıkanlardan..

Desinler, görsünler, bilsinler, sevsinler, övsünler diye mücadele edenlerden..

Yola çıktıklarını yolda bulduklarıyla değiştirenlerden..

***

Aslan, ceylan, sırtlan, zebra yanyana koşuyorsa; ORMAN YANIYOR demektir!..

Bülbüller hapsedilmiş, kel kargalar şakıyor

Kimi çıkar derdinde, kimi makam derdinde

İnsanlar gibi insanlar uzaklardan bakıyor..

(Abdurrahim Karakoç)