Merhaba Sevgili Okurlar

Çok şükür ömrü olan Ramazan’ın yarısının geçtiğini gördü. İnşallah ömrü olan bir sonraki senesini de göstermek nasip etsin.

Ne acı bir şey.

Madem Ramazan 11 ayın sultanı

Madem bu mübarek ayda imanın şartlarını bütünüyle yerine getirmek gerekiyorsa,

Meydanlarda, İl il dolaşılan şehirle de ulusal basın ve televizyonlarda üslubu hakaret içeren, aşağılayan ve karalayan sözler sarf ediyoruz.

Kare kare fotoğrafları en kutsal mekânlarda fotomontaj yapıp yayınlıyor ve hatta asırlardır kimsenin gücünün yetmediği ve kapatamadığı camilerimizin kapatılacağı konusunda haberler yapıyoruz.

Mademki demokrasi var.

Mademki seçme ve seçilme özgürlüğümüz var Mübarek ayın hürmetine daha anlayışlı olmamız gerekmez mi?

Her kim olursa olsun kimsenin kalbini kırmaya ve yüreğini acıtmaya hakkı yok diye düşünüyorum.

Oy vermek bireylerin kişisel hakkıysa yalanlar ve yanlışlarla değil doğruları göz önünde bulunarak saygı duymalıyız.

80 yaşındaki teyze ile yaptığım sohbette; “Kızım sahiden camiler kapatılacak mı?” sorusundan sonra içim acıyor.

Kafam allak bullak, kelimelerim küfürbaz. İşte bu yüzden biraz ara verip acıyan sözlerimi dinlenmeye çekmek istiyorum.

Sahi acı neydi…

Yemeklere tat katan en güzel lezzet. Sevdiklerini kaybettiğinde yüreğine saplanan bir hançer. Yüreğini inciten söz…

Acı;

İnsan yüreğini gergefe geçirip ince ince işlenen bir sanattır. Her canlı acıyı yaşar da her yürek aynı incelikte taşıyamaz.

Acı;

İnsanı Hakka daha da yakınlaştıran bir çeşit lezzettir.

Giden candan öte bir parçaysa her gün o’na yakınlaşmak için yakarır canlar.

Acı;

Müzik gibi evrensel bir dildir.

Her dilde feryatlar ayrı yükselirken yürekler aynı yangın yeridir.

Acı;

Sevdanı her dilde en yanık şarkısıdır…

Acı;

Sadece hain yürekleri sevmez.

Çünkü; vicdanları ve yürekleri yoktur.