Evet, evet…

Yanlış okumadınız…

KYK Öğrenci Yurtlarında;

Arızalı asansörlerin düşmesi devam ediyor…

Bazen ölümle sonuçlanıyor…

Bazen ucuz kazalarla atlatılıyor…

Ölümle sonuçlanırsa;

“Vah yavrum ne kadar da gencecik”

“Allah taksiratı affetsin”

“Takdiri ilahi, demek ki mukadderatı böyleymiş” deyip;

Hep birlikte acıma rolüne giriyoruz…

Aradan birkaç gün geçince de unutuyoruz…

Eğer yaşanan facia kazayla atlatılırsa;

“Allah korumuş”

“Daha içecek suyu varmış”

“Allah öldürmediğini öldürmüyor” diyerek;

Yapay sevinçlerle adeta bayram ediyoruz…

Sonra iki-üç gün sonra buna da unutuyoruz…

Hatta biraz abartılı olacak ama;

“Sırada hangi asansör faciası olacaksa, o gelsin” der gibi;

Bir başka asansör faciasını bekliyoruz…

Uzatmayalım…

İki-üç gün önce Giresun Üniversitesinin öğrencilerinin kaldığı ‘Gül Pembe Hatun KYK yurdunda da bir asansör kazası yaşandı…

Ancak, ölen ve yaralanan olmadı…

Ölüm olmamasının ve yaralanmamanın nedeni öğrendiğimiz kadarıyla;

Yurtta kalan öğrenciler 7. Katta görünen asansörü 4. kata çağırıyor…

Ancak, 4. kata gelen asansör durmadığı gibi hızlı bir şekilde zemine çakılıyor…

Öğrenciler korkuyor…

İçsel korkularını öne çıkarıp çığlık atıyor…

Çığlık sesini duyan öğrenciler;

Bir büyük tehlikenin yaşanacağını sanarak, onlarda çığlık atarak hızlı bir şekilde kendilerini dışarıya atıyor…

Derken yapılan ihbar üzerine;

Facianın yaşandığı yere Yurt müdürü geliyor…

Polis ve sağlık ekipleri sevk ediliyor…

Hatta İtfaiye bile -ne olun, ne olmaz- düşüncesiyle Asansörü düşen KYK Yurdunun kapısında tedbir alıyor…Vs…Vs…

Yurdun kapısında toplanan ve korkudan zangır zangır titreyen Yurt Öğrencileriyse;

Bundan önce yaşanan ‘asansör düşmesi’ sonucu yaşamını yitiren ve yaralanan arkadaşlarının sendromlarını üzerlerinden bir türlü söküp atamıyor…

Ve spontane gelişen bir heyecanla;

“Ölmeye değil, okumaya geldik!”

“Kaza değil, İhmal” sloganları atınca…

(Duyduklarımız, yazılanlar ve çizilenler eğer doğruysa.)

Yurt müdürü bir adım öne çıkıyor;

“Asansörlerin kapısını açık bırakıyorsunuz.”

“Asansöre on kişiden fazla biniyorsunuz.”

“Her kim ki video çekip yayınlarsa, kafasını kırarım” diyor…

Yani, ‘asansörün bozuk olduğunu dile getiren öğrencileri bir şekilde tehdit ediyor…

Halbuki söz konusu asansör;

Uzun süredir herkes tarafından bozuk olduğu biliniyor…

Zaman zaman gıcırtılar yaptığı ve falso verdiği biliniyor…

Hatta değil 10 kişi, 2 kişi bindiğinde bile sarsıntılar yaşanarak inip çıkılıyor…

Ancak, ne var ki yetkililer bu olumsuzlukla pek ilgilenmiyorlar…

Kim bilir, belki de asansörün tamir edilmesi için;

En az bir- iki kişinin ölmesini…

Veya da birkaç kişinin ağır bir şekilde yaralanmasını bekliyorlar…

Öyle ya;

Zar-zor adamını bulup KYK denilen Öğrenci Yurduna yerleşiyorsun…

Ve ondan sonra da kalkıp, asansörlerin bozukluğundan, arızasından söz ediyorsun…

Ve öğrenci olduğunu çabuk unutuyorsun;

Yani, şükredeceğin yerde, yönetsel erklerini ve efendilerini yok-yere rahatsız etmeye çalışıyorsun…

En önemlisi de;

Bu hakkı kendinde nasıl buluyorsun?

Ayıptır, ayıp!

Hem de çok büyük bir ayıp!

Madem ki sen kolejlerde ve özel üniversitelerde okuyamayacak kadar yoksul bir öğrencisin;

Sana yardım-eli uzatan büyüklerine diklenip, karşı gelmeyeceksin…

Hatta karşı gelmek ne kelime;

Sana bu olanakları sağlayan efendilerine biat edeceksin…

Azdan-çoktan ne veriyorsa şükretmesini bileceksin…

Biat edip, şükretmende yetmez;

“Allah bu büyüklerimizi başımızdan eksik etmesin” demesini bileceksin…

Yani, yurdun asansörleri mi bozuk;

Efendilerine söz gelmesin diye, gerekirse asansörlere binmeyip, merdivenlerden çıkıp-ineceksin…

Yurdun yemekleri mi bozuk;

Yine de sana bu olanakları sağlayan büyüklerini küçük düşürmemek için gerekirse aç yatıp kalkacaksın…

Ve sana yöneticilik yapanlardan asla ve asla rahatsız olmayacaksın…

Vesaire, vesaire…

Yani;

Öğrenciysen, öğrenciliğini bileceksen…

Yoksulsan, yoksulluğuna boyun eğeceksin…

Gerekirse yönetsel büyüklerinin önünde diz çökeceksin…

Yaşadığın acılar varsa, içine gömeceksin…

Çok sıkıştığında kaderine boyun eğip;

“Ne yapalım, alın yazım böyle yazılmış” diyeceksin…

Ve sana ‘kemik düşleri’ kurduran efendilerini deşifre etmeyeceksin…

Yani, deşifre ederek muhaliflerinin eline koz vermeyeceksin Vs…Vs…

Son söz olarak;

Giresun-Gül Pembe Öğrenci Yurdunda korku yaşayan öğrencilere geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum…

Ve ayrıca korkusuz bir yaşam diliyorum…