Sizce;

Bunlardan hangisi doğru yoldadır?

Hangisi daha kendisini iyi yetiştirecek?

İleride daha çok topluma hangisi yararlı olacaktır?

Durun canım durun…

Hemen celallenmeyin…

Teknolojiye kimsenin karşı çıktığı filan yok…

Hele hele teknolojik nimetler yerinde ve zamanında kullanılırsa;

Buna sizin kadar bizde seviniriz…

Bizim itirazımız;

Ebeveynlerin, anne ve babaların çocuklarına ve torunlarına doğru dürüst ‘rol-model’ olamadığı…

Bizim itirazımız;

Anne-babanın çocuklarına telefonun ne zaman ve hangi amaçlar için kullanıldığını uygulamalı bir biçimde anlatacak…

Örneğin, bir yerden telefon mu geldi;

Konuşmasını bitirir-bitirmez telefonunu çocukların erişemeyeceği bir yere bırakacak…

Cep telefonuna gereksinim duyana kadar eline almayacak…

Çocuklarını karşısına alıp;

Telefonun ne zaman kullanıldığını ve bir ‘oyun aracı’ değil, iletişim aracı olduğunu anlatacak…

Hoşgörü şemsiyesinin altına sığınıp da;

Okur-yazar olmayan körpecik çocuğuna ‘oyun sitelerine nasıl girilip girilmediğini öğretip anlatmayacak…

Yok eğer;

Çocuğun zırıltısından, gereksiz yere ağlayarak ayağa dolaşmasından kurtulmak için eline cep telefonu veriliyorsa…

“Aman ne olacakmış canım” diyerek, çocuğa oyun sitelerine nasıl giriş yapıldığı öğretiliyorsa;

Ok yaydan çıkmıştır…

Ondan sonra hangi önlemi almaya kalkarsan-kalk nafile…

Çeyrek yüzyılın gençleri pek bilmeyebilirler diye düşünüyorum…

Ama bu yaş-üstü yetişkinler çok iyi bilirler ki;

Eskiden okur-yazar olmayan anneler ve nineler bile çocuklarını ya bilinen masallarla, ya da anında uyarladıkları masallarla uyuturdu…

Eskiden;

Okur-yazar analar ve nineler, çocuklarını uyuturken başuçlarında öykü ve masal okuyarak uyuturlardı…

Günümüzde ise;

Çoğu anneler çocuklarının bir an önce uyuması için cep telefonunda var-olan oyunları birlikte oynayarak uyutmaya çalışıyorlar…

Yine eskilere dönerek birkaç örnek verecek olursak;

Eskiden angaryanın hüküm sürdüğü devlet dairelerinde kadınlar örgü ve dantel işleri yaparak…

Erkeklerse, genellikle kısa tespih çekerek ve arkadaşıyla Türk Kahvesi höpürtederek mesai tüketirlerdi…

Günümüzde ise;

Kadın-erkek hiç fark etmiyor; ya cep telefonuyla oynuyorlar…

Ya da -bilgisayarda çalışma numarası yaparak- bilgisayar ekranında magazin sayfaları izliyorlar, veya da video oyunları oynayarak zaman öldürüyorlar…

Düşünüyorum da;

Eskiden bu teknolojik, elektronik araç-gereçler yokken, daha çok genel kültür kitapları okunurdu…

Okunan kitapların arkadaşlar arasında yorumu olurdu..

Hangi siyasi görüşe mensup olursa olsun;

Herkesin kendi dünya görüşüne uygun olan Gazete ve Dergileri alır okurdu…

İster uzun bir yolculuğa çıksın, isterse sokakta dolaşsın;

Herkesin cebinde, çantasında ve koltuğunun altında okuyacağı bir gazetesi veya Dergisi bulunurdu…

Okuduğu matbuata göre de kültürel bir duruşu olurdu…

Ve bütün bunları;

Ben kafamdan mı uyduruyorum saygıdeğer yaşıtlarım?

Sanki bunlar eskiden yaşanmamışta, iş olsun-torba dolsun veya da dostlar alışverişte görsün diye yalan mı söylüyorum akranlarım?

Yalan söylemiyorsam;

O zaman sizlerde benim anlattıklarımı o günleri yaşamayanlara anlatmaya çalışın…

‘Üzüm üzüme bakarak kararır’ özdeyişini anımsatarak;

Kitap okumanın yararlarını anlatın…

Daha da olmadı;

‘Ağaç yaş iken eğilir’ sözünü hep birlikte anımsayalım…

Ardılımız olan çocuklarımıza, torunlarımıza ve çevremize elimizden geldiği kadar kitap okuyarak ‘rol model’ olalım…

Teknolojinin de yaşadığımız çağın bir nimeti olduğunu;

Ancak, ne zaman kullanılıp ve ne zaman kullanılmayacağını hiçbir ayrım yapmaksızın, okulda evde ve çevrimizde bütün çocuklara anlatalım…

Ve birimizin anlattığını da, birimiz yıkmayalım…

Bu öneri ve duygularla;

Bir başka sohbette buluşana kadar kalın sağlıcakla…