Bu erken yolculuk…

Bu zamansız vedalaşma…

Bu ansızın yola çıkış;

Sana hiç mi ‘hiç’ yakışmadı…

Çünkü yaptığın bu kötü sürprize;

Sevgiyle sulayıp yetiştirdiğin öğrencilerin…

Seni yürekten sever dostların ve sevenlerin…

Bu senin kaçarca gidişin karşısında çok şaşırıp kaldı…

Halbuki sen sadece senin değil;

Sen, inançlı ve direngen yüreğinle öğrencilerinin de Umut’uydun..

Sen, ezilen toplumun ortak çıkarları için inancını ve direngenliğini yitirmeyen….

‘Eylem Bayrağını’ eline alıp en önde yürüyen…

Arkanda yürüyenlerin de Umut’uydun…

Ah, Umut ah!

Seni nasıl anlatmalı bilmem ki!?

Seni tanımayanlara;

Seni nasıl tanıtmalı bilmem ki!?

Sevgili dostlar,

Değerli canlar,

Sizin de gördüğünüz ve tahmin ettiğiniz gibi;

Dün sürpriz denilecek bir şekilde kaybettiğimiz genç bir eğitimci meslektaşımızı anlatmak istiyorum anlatmasına da…

Gördüğünüz gibi sözcüklerin arasında bocalayıp duruyorum…

Neyse…

Bu tür acıları anlatması zorda olsa anlatmaya çalışacağım…

Adı; Umut DURMUŞ

Ana adı; Müşerref

Baba adı; Mehmet

1976 Giresun doğumlu

Baba, Mehmet Durmuş;

Edebiyat öğretmeni…

Edebi çalışmalar yapan, senaryo ve tiyatro oyun yazarlığı yapan ve kalemini elinden hiç bırakmayan bir meslek büyüğümüz…

Ve geçmişte TÖS (Öğretmenler Sendikası) içerisinde ve yapılan tüm eylemlerde toplumsal sorumluğunu üstlenen bir eğitimci…

Eh, baba böyle olurda;

Aynı kozalaktan çıkmış oğulun babasından geri kalacak hali yok ya…

Sohbetini yaptığımız oğul Umut’ta bir ’emek savunucu’ olan Eğitim Sen Sendikasının faal ve aktivist üyelerinden birisiydi…

Devrimciydi…

Yurtseverdi..

Demokrattı…

Nerede haklı bir eylem yapılsa;

Umut Durmuş, mutlakta o eylemin içinde vardı…

Doğrusunu söylemek gerekirse de;

Giydiği eylem gömlekleri ve elinde tuttuğu döviz ve pankartlar ona çok yakışırdı…

Eh, böylesine ‘eylem sever’ bir öğretmen olunca;

Takdir edersiniz ki, sistemin ona ödeteceği faturalarda büyük olur…

Yani; “İşte deve, işte hendek/ ya binersin, ya atlarsın” şeklide olur…

Ki, öyle de olmuştur;

Genç öğretmen Umut Durmuş, 2000’li yıllarında Bitlis’te başladığı öğretmenliğini daha sonra (kimisi istek ve kimisi sürgün olarak) şu okullarda yapmıştır…

Dereli-Hapan, Yüce ve Yavuzkemal YİBO…

Ülper YİBO….

Bulancak İstiklal…

Giresun 19 Eylül

Ve Güce ilkokullarında öğretmenliğini sürdürmeye çalışmıştır…

Bir başka ifadeyle; 23 yıllık mesleği sürecinde 7 okul değiştirmiştir….

Ve burada bir parantez bilgi (Umut, hiç evlenmemiştir)

Yaşamını bekar sürdürdüğü için olacak ki;

Herkes gibi Umut öğretmeninde kendine özgü bir yaşam tarzı vardı…

Sık-sık ‘mezeli-mezesiz’ dostlar sofrası kurardı…

Ve kendinden başkasına da hiçbir kimseye zararı olmazdı…

Hatta dem sofrasında o gün ‘meze zenginliği’ olursa sosyal paylaşım sayfasından -ironi olsun diye- şöyle bir mesaj atardı;

“Allah’ın fakirleri..

Keyif beni boğiiyyi taa..” gibi şakalı paylaşımlar yapardı…

Yani, bir başka ifadeyle;

Umut Durmuş, sansürsüz yaşamayı sever ve yaptıkları yanlışta olsa, dobra dobra söyler ve hiç kimseden saklamazdı…

Özetleyecek olursak;

Dün çok sevdiğimiz genç bir öğretmeni daha kaybettik…

Ve sevenlerinin uğurlamasıyla Keşap-Düzköy mezarlığında toprağa verdik…

Işıklar içinde uyusun…

Yıldızlar yoldaşı olsun…