Daha doğrusu;

Öğrencilerin omuzunda görünce duygusallaşmıştı…

Ve akan gözyaşlarını beyaz bir mendille durdurmaya ve kurutmaya çalışmıştı ama başaramamıştı…

Ve Saadettin Öztürk öğretmenimizin ‘açığa alınmasını’ da çok kısaca özetleyecek olursak;

İl Milli Eğitim Müdürünün oğlu da Öğretmen Okulunda okuyordu…

Sınıflarımız ayrı olsa da, bizimle aynı devreydi…

(Şu an bu arkadaşımızda aramızda bulunmuyor)

Bir ‘ödev’ anlaşmazlığı oluyor;

Ve sözlü tartışma itişip-kakışmaya kadar varıyor…

Milli Eğitim Müdürünün oğlu olan arkadaşımız durumu babasına anlatıyor….

Ve hiçbir ön soruşturma yapmadan Saadettin Öztürk öğretmenimizi Milli Eğitim Müdürü direkt açığa alıyor…

Ve bu ‘açığa alma’ olayı hızlı bir şekilde duyuluyor;

Aynı günün akşamı Öğrenci Örgütü (Kabine) Üyelerinin kulaktan kulağa yaygınlaştırdığı duyurularla Liman İçi Büyük Mendirekte saat; 21.00 de (yaklaşık) 60-70 kişi bir araya geliyoruz…

Ve yarın yapacağımız ‘eylem şeklini’ kararlaştırıyoruz…

Gündüzlü ve yatılı kız arkadaşlarımıza duyurulması içinde;

(Şimdi o arkadaşları anımsayamıyorum) birkaç arkadaş da gönüllü olarak görev alıyor…

Ve herkes -dikkat çekmemek için- üçer-dörder kişilik guruplar halinde evlerine dağılıyor…

Limanda bu ‘eylem örgütlenmesinin’ öncülüğünü yapan ve şimdi aramızda olmayan üç kişinin adını bu sayfa üzerinden bir kez daha yad etmek istiyorum…

Yüreğinde korku taşımayan bu üç arkadaşımız şunlardı;

Öğrenci Örgütü Başkanı; Hüseyin AKSU

Cafer Tayyar KARAMAN

Ve Abbas ŞENSOY

Yarın oluyor;

Yanılmıyorsam günlerden bir perşembe günüydü…

Dün akşam aldığımız karara uyarak ben çok erkenden okula geliyorum…

Kooperatiften sorumlu Sevim Karakütük arkadaşımı buluyorum..

Ve yanımıza bir kişi daha alıyoruz;

Kooperatife girip kapıyı kapatıyoruz…

Ve kartonların üzerine ‘Saadettin Hocamız Açığa Alınamaz’ gibi buna benzer dövizler hazırlıyoruz…

Ve arkadaşlar gelip toplanana kadarda Kooperatifte saklıyoruz…

Okula ‘giriş’ zili çalıyor;

Ve bu arada hızlı bir şekilde ‘yazdığımız dövizleri’ arkadaşlarımıza dağıtıyoruz…

Dağıttığımız afişleri ise arkamızda saklayarak sıra oluyoruz…

(Yanılmıyorsam) Hızır Yılmaz öğretmenimiz klasik konuşmalarından birini daha yaptıktan sonra;

“Hadi, buyurun sınıflarınıza” diyor…

Ve birdenbire arkamızda sakladığımız ‘Dövizler’ birdenbire havaya kaldırıyoruz…

Ve birdenbire gerisin-geri dönerek;

Birkaç adım cümle kapısına doğru yöneliyoruz…

Orada bulunan okul idarecileri ve öğretmenler yaptığımız eylemi hemen farkına varıyor…

Ve (şimdi kim olduğunu anımsayamıyorum) sözcü bir arkadaşımız neden eylem yaptığımızı anlatıyor…

Ancak ‘öğretmenimiz gelene kadar sınıflara girmiyoruz’ diyoruz…

Okul müdürü konuşup ‘girin’ diyor;

Girmiyoruz…

Derken Emniyet Müdürü gelip ‘girin’ diyor;

Girmiyoruz..

Vali muavini gelip bir konuşma yapıyor ve ‘hadi sınıfları girin’ diyor;

Girmiyoruz…

Son olarak Abdullah Güngör çıkıyor taş yükseltinin üzerine;

“Çocuklar bana güvenir misiniz? diye soruyor…

Ve tüm öğrenciler hep bir ağızdan; “Güveniriz” diye yanıt veriyor…

Abdullah Güngör öğretmenimiz bu kez;

“Bana güveniyorsanız, en geç Salı günü öğretmeniniz okula gelecektir…Hadi şimdi sınıflarınıza girin” diyor…

Tüm öğrenciler daha hiçbir itiraza yer vermeden sınıfları gidiyor…

Ve Salı günü iple çekilip, sabırla bekleniyor;

Abdullah Güngör öğretmenimiz ne yapıp-ediyor açığa alınan Saadettin Öztürk öğretmenimizi tekrar göreve geri döndürüyor…

Görevine ‘geri dönen’ Saadetten Öztürk;

Okulun bando takımıyla ve omuzlara alınarak, Öğretmen Okulunun Cümle Kapısından içeri giriyor… (Görselde paylaştığım fotoğraf)

Okul İdaresinin bulunduğu odadan bütün yönetici ve öğretmenler başta olmak üzere, aralarında Saadettin Öğretmenimizin eşi Tülin Hanım, bir elinde mendiliyle akan gözyaşlarını kurutarak, eşinin öğrencilerin omuzunda okul bahçesine girişini izliyordu…

Bir yandan da sevinç ve mutluluk gözyaşları döküyordu…

İşte sözünü ettiğim Saadettin Öztürk’ün eşi Tülin öğretmen bugün İzmir’de yapılan bir veda töreniyle ebediyete uğurlandı…

Işıklar içinde uyusun…

Mekanı cennet olsun…