HAKKINI VERMEK İSE ALFABEYE SIĞMAYAN BİR İŞTİR

Sevmek, bir kelimeden ibarettir. Hakkını vermek ise alfabeye sığmayan bir iştir.

Sevmek, sahiplenmektir. Sevdiğini bağrına basmaktır. Sevmek, onsuz zamandan tat alamamaktır. Sevmek, diğer yarını bulduğunda onunla tamamlanmaktır. Sevmek, biriyle “BİR” olmaktır aslında. Onunla “AŞKLA KALMAK”tır.

Biri girer hayatına; sevmeyi öğretir, sevilmenin ne güzel bir nimet olduğunu gösterir sana.

Biri girer hayatına; sevmenin ekmek gibi, su gibi Allah’ın bahşettiği büyük bir nimet olduğunu öğrenirsin. Hayata tutunursun. Tutunamayanların safından tutunanların safına geçersin. Hiç beklenmedik bir anda “sevmek” tanımının nasıl da farklı bir anlam kazandığını görürsün. Rabb’ine şükredersin binlerce kez her gece yastığa başını koyduğunda. “Allah’ım onu bana, beni de ona hayırlı kıl” diye dua edersin.

Biri girer hayatına, büyük bir değişiklik olur yaşamında. Yaşadığın yalnızlık bir anda çekiliverir kendi kabuğuna. Sen bu kez pencereden değil, dışarı çıkarak bakarsın dünyaya. Dünyanın o pencerenin çevresinden ibaret olmadığının farkına varır, uzaklardaki güzellikleri de görmeye başlarsın. Hayatına anlam veren biri vardır çünkü yaşamında. Çünkü her şey anlam kazanmıştır onunla. Yediğin yemek, içtiğin su, soluduğun hava, yürüdüğün yollar bile bir farklı gelmeye başlar sana.

“Dünyaya bir daha gelsem, yine aynı kişiyle beraber olurum” dersin. Dersin, çünkü Rabb’inin bir hediyesi ve emaneti olduğunu bilirsin onun.

Eğer böyle bir hediye girmişse hayatınıza; sarılın ona sıkıca, basın bağrınıza, bırakmayın ömrünüz boyunca.