Evlatların ilk aşkı babalarıdır.

Onlar dünyanın en sevimli insanlarıdır.

Baba, dünyanın merkezidir.

Baba, her şeyin çözüm merkezidir.

Babalar dünyanın en zengin insanlarıdır.

Fakir baba yoktur.

Çocuk babasının en büyük dua kaynağıdır.

Baba, yemeden yediren, evlatlarının peşinde koşan bir hizmet eridir.

Çocukların en kolay istediği makam babalıktır.

Babalar bu dünyadaki en büyük fedakârlık timsalidir.

Çocuklarına her zaman en büyük krediyi babalar verir.

Çocuklar, babalarıyla geleceğe güvenle bakar.

Babaları, yaşarken anlamalıdır.

Babalar, dünyanın direğidir.

Çocuğun, babası ayakta ise dünya daha güzeldir.

Baba yoksa âlemin bir kanadı kırılmıştır.

Tecrübenin adı, tadı babalardır.

Yapılacak hamlelerde baba fikri insanı yanlış yapmaktan korur.

Bir çocuk baba ile hep çocuktur.

Baba bir ulu çınar, gölgesi bir huzur ve mutluluktur.

Ne zaman bu mutlu çınar kurursa, çocukların yaşam sevinci azalır.

Baba varken çocuk gelecek kaygısı çekmez.

Başarıyı kendisi, başarısızlığı babası üstlenir.

Babalar, çocuklar için birer fenerdir.

Yollarını aydınlatır, hatalarını kapatırlar.

Çocuk, babası melek olup dünyadan uçunca;

Deniz ortasında tek başına kalmış gibi olur.

Bu benim babam,

Bilgisiyle, irfanıyla, ferasetiyle bir bilgedir.

Bütün babaların ortak çabası başarılı çocukların sayısını arttırmaktır.

Baba çocuklarıyla hayata tutunur.

Babasız bir çocuk kanadı kırık kuş gibidir.

Baba, çocuk için bir aydır.

Baba için ise çocuk bir güneştir.

Babası ile çocuk aynı dili konuştuğunda, dünyada iken cenneti yaşar.

Babalar maalesef yaşarken az anlaşılır.

Baba, öz ve sade konuşur.

Baba, çocuğuna en son lafı en başta söyler.

Çocuk, babasıyla mutlu…

Baba, bir mum gibi kendini eritir, evlatlarının önünü açar.

Fedakârlık yapmaktan haz aldığı tek şey çocuklarıdır.

Babalar yaşarken anlaşılmıyor…

Babalar kan kussa kızılcık şerbeti içtim diyor.

Babaları hayat değil, vefasız evlatlar yoruyor.

Çocuk, babasının günah ve sevap defteridir.

Çocuk için baba bir deryadır.