Adı; Vahit Kaya’ydı…

1933 yılında Keşap’ın Çamlıca köyünde doğuyor…

İlkokulu bitirdikten sonra sırasıyla;

Beşikdüzü, Arifiye ve Pamukpınar Köy Enstitülerinde okuyor…

Ve 1955 yılında mezun olarak öğretmen oluyor…

Eh, bir insan Köy Enstitülerinde okursa..

Bu okulun teknesinde ve onun felsefesiyle yoğrulursa;

Elbette bağlı olduğu kökenlerinin sorunlarını dile getirecek…

Ve süslü hayaller peşinde koşan, ait olmadığı sınıflara özenenlere dizeleriyle şöyle seslenecek;

“Bırak sosyeteyi özenme öyle

Koparma bağlarını doğduğun köyle

Yayla yollarında bir türkü söyle

Bostana dayanıp eşinmeden gel

Omuzlarda cansız taşınmadan gel”

Böyle diyor;

Şimdi aramızda olmayan…

Yazdığı şiirler ve öykülerle ün, anıt ve şöhret peşinde koşmayan…

Sadece ve sadece gerçekleri yazmaya çalışan Eğitimci Yazar Vahit KAYA…

Yeğeni Faruk Kaya’nın bana armağan ettiği kitaplarından;

‘DÜNDEKİ YARIN’ öykü kitabını, inanın bana tüm samimiyetimle söylüyorum, adeta nefes almadan bir solukta okuyup bitirdim…

Sözünü ettiğim bu öykü kitabında;

‘Onbaşı Selim’ ile başlayan ve ‘Dertli Memed’ manzum bir hikayeyle biten ve birbirinden farklı tam 20 öykü var…

Eh, serde Köy Enstitüsü mayası olunca;

Varın artık siz düşünün söz dizininin hatasız bir şekilde dizildiğini…

Varın artık gerisini siz hesap edin;

Anlaşılmaz sözcüklerin yer almadığı ve Öz-Türkçe sözcüklerin nasıl ustalıkla kullanıldığını…

Köy Enstitüsü kökenli şairimiz Vahit Kaya -malum siyasetçiler için- dizelerinde diyor ki;

“Almışlar kokuyu düşmüşler yola,

Bakmadan geriye, vermeden mola,

Yetişin beyler afiyet ola,

Hasan’ın böreği yağmadır yağma.

Enseler kalındır, göbekler şişkin,

Okumuş yazmıştır hepsi yetişkin;

Ağızları salyalı, börekler pişkin,

Hasan’ın böreği yağmadır yağma.

Kimisi cübbeli, kimisi külahlı,

Kimi kravatlı, kimi silahlı,

Doyma bilmiyor hepsi iştahlı,

Hasan’ın böreği yağmadır yağma.

Açın adımları koşun tapışın,

Tutun bir köşeden, tutun yapışın,

Hasan uyanmadan bölün, kapışın,

Hasan’ın böreği yağmadır yağma.

Bırakın döğüşü, soğumasın börek,

Haliniz çok acı, dayanmaz yürek;

Yiyin hapır hapır, bizlerde görek,

Hasan’ın böreği yağmadır yağma.

Alının teridir böreğin tuzu,

Hasan’ın ahı tutmadan sizi,

Yanınızda olsun Cafer’in bezi,

Hasan’ın böreği yağmadır yağma.”

Özetlersek;

2009 yılında 66 yaşında aramızdan ayrılan Vahit Kaya, hamuru ve felsefesi Köy Enstitüsünün teknesinde yoğrulmuş, idealist ve toplumcu düşünceye sahip bir öğretmendi…

İyi bir şairdi…

Ve iyi bir öykü yazarıydı…

Değerli büyüğümüzün yayınlanan kitapları;

Öylesine Bir Dünya (Şiir)

Yitik Düşler (Şiir)

Dündeki Yarınlar (Anı ve öykü)

Kitaplarını temin etmek isteyenler;

İnternet yoluyla temin edebilirler, diyorum…

Ve son sözü yine değerli Eğitimci-Yazarımızın dizelerine bırakıyorum;

“Yitik düşlerimizi aradık

Dündeki yarınlarda

Çıkmazlara düştü yolumuz.

Ekmek derdine

Can derdine düştük

Aslan’ın ağzında kaldı kolumuz.”

Bir başka sohbette buluşmak üzere;

Hoş ve sağlık, esenlikler içinde kalın…