Ve;

Tek başına buyruk kesilenler…

Kendi fikrinden başkasına değer vermeyenler…

Kerameti kendinde menkul bilenler…

Demokratik yönetim anlayışını bir tarafa bırakıp;

Koskoca tarihi bir spor kulübünü tek başına yönetmeyi yeğleyenler…

Günü gelince tökezler…

Değerli sayfa okurlarım;

Sohbetimizin üst başlığından ve giriş paragrafından da anlaşılacağı üzere, bugün sohbetimiz amatör bir spor kulübü üzerine olacak..

Bir başka ifadeyle;

Demokratik ve katılımcı düşünceden uzak yönetimlerin, tek kişilik yönetimlerle nerelere taşındığını anlatmaya çalışacağım…

Hatta anlatacaklarımın hepsini bugün bu sayfaya sığdıramazsam, gerisini de yarın anlatacağım….

Çünkü anlatacağım konu, her ne kadar bir ilçeyi ilgilendirse de;

Bir kurum ve kuruluşun ‘tek kişilik’ ve ‘keyfi yönetimlerin’ sonucunun ne olduğunu görülmesi ve ders çıkarılması açısından çok önemli görüyorum…

Ve paylaşmak istediğim sohbetimize de;

Mahalli Gazetelerimizden okuduğumuz bir haberle başlıyorum…

Haber kısaca şöyle;

“Derelispor, art-arda iki yıl liglere katılamadığı için bulunduğu kümeden bir alt kümeye düştü” diye yazıyor…

Kulübün başkanı (her kimse) ileri sürdüğü gerekçeyse şöyleymiş;

“Sel felaketi nedeniyle, stadyumumuzda zarar gördüğü için zorunlu olarak liglere katılamıyoruz.” diye bir gerekçe ileri sürüyormuş..

Şimdi bende bu spor kulübünün 50 küsur yıl önce hem kurucu üyelerinden birisi olarak ve hem de ilk ‘çalıştırıcı’ antrenörlerinden birisi olarak ve (birazda sinirli bir biçimde) diyorum ki;

“Bak sevgili başkanım!

Bak benim güzel kardeşim!

Kendinizi akıllı, milleti aptal yerine koymayın…

Biz daha henüz ölmedik…

Henüz bu dünyayı daha terk etmedik…

Ben dahil, kurucu yöneticilerden birkaçımız hala yaşıyor…

Salt biz kurucu üyeler değil;

Derelispor’da başkanlık ve yönetim kurulu üyeliği yapanlar…

Bu kulübün formasını giyip futbol oynayanlar…

Tam 43 yıl önce bu futbol kulübünü şampiyonluğa taşıyanlar…

Birçoğu daha henüz ölmedi yaşıyor…

Yani demem o ki;

Bari biz yaşayanların duyacağı şekilde ileri sürmeyin süslü-püslü keyfiyete dayalı gerekçelerinizi…

Çünkü;

Hem inandırıcı olmuyor…

Ve hem de çok ayıp oluyor…

Neden böyle düşündüğümü de, cümle-alem duyacak bir şekilde hemen söyleyeyim;

“Stadyumumuzu sel aldı diye liglere art-arda iki yıl liglere katılmama kararı alan sevgili genç ve ‘tekil’ yöneticiler…

2.ligden 1.lige çıktıktan sonra;

Bir daha ‘alt kümeye’ düşmeme rekorunu elinde bulunduran bu Derelispor, bundan 43 yıl önce bir üst kümeye çıkarken, stadyumu olamadan ve lisenin 60-70 metre karelik toprak ve çakıllı sahasında idman yaparak liglere katıldı ve şampiyon oldu…

Düz koşu ve kondisyon çalışmasını;

Ya, gece karanlığında Giresun istikametindeki oto yolunda yaptı…

Ya da, gündüzleri Kuşluhan köyüne giden yokuş yolda yaparak liglere katıldı…

Ve en önemlisi de;

Kendi evinde ve kendi seyircisi önünde oynayacak hiç stadyumu filan olmadı…

Hep deplasmana çıktı…

Yani, hep Giresun merkezde bulunan Atatürk Stadyumuna giderek liglere katıldı…

Ve tepeden-tırnağa amatör ruhla süslenmiş o takımın ki;

Doğru-dürüst bir antrenman topu bile olmadı…

Antrenman topu olmadığı gibi;

Sezon başında alınan en ucuz formalarla sezon boyu bir formayla futbol oynadı…

Ve şimdi olduğu gibi;

30 futbolcu varsa, 30’unu da futbol ayakkabısı alınmazdı…

Sahaya çıkacak ‘yedekler’ ölçü alınarak, sadece 16 futbol ayakkabısı alınırdı…

Sezon bitine kadar bir daha futbol ayakkabısı alınmazdı…

Tamir yapılmasına rağmen, giyilmeyecek hale gelirse de;

Sahaya çıkacak sporcular, ayakkabının büyüklüğüne ve küçüklüğüne bakmaksızın birbirleriyle değiş-tokuş yaparlardı…

Şimdi olduğu gibi;

Öyle dizlikmiş..

Özel ‘kaptanlık’ bandıymış..

Çorabın altına takılan koruyucuymuş…

Topukları koruyan siperliklermiş falan filan…

Böylesi malzemeler olmadığı gibi hayali bile yapılmazdı…

Her neyse..

Gördüğünüz gibi sohbetimizi bugün bitiremedik…

Yani, asıl söyleyeceklerimizi söyleyemedik…

Onun için;

Sohbetimize yarın kaldığımız yerden devam edeceğiz…

Yarın tekrar görüşmek üzere…

Görsel ile ilgili bilgi notu;

Bu fotoğraf 46 yıl önce kayıt altına alınmış olup, ayaktakiler soldan sağa doğru; Ş. Karakaya-Niyazi Özer (kaleci)- İbrahim Yenidede (aramızdan ayrıldı) Adnan Çakmak-Şaban Çetin-Hicabi Bayram-Halil Özer (Takım kaptanı)

Ön sıradakiler soldan-sağa;

Ekrem Yücesan- Hayati Yenidede (yakında kaybettik) Kemal Aslım- Seyit Aydın (aramızdan fiziki olarak ayrıldı) ve Ertan Tiryaki…