Ve her indiği istasyonda;

Eğitim-öğretime muhtaç yüzlerce öğrenci yetiştiren…

Yetiştirdiği öğrenciler tarafından çok sevilen…

Sadece sisteme yalakalık yapanlar tarafından sevilmeyen…

Ve ömrünü mesleğine adayan idealist bir öğretmen…

Adı; Mehmet Eren…

1942 yılında Dereli ilçesinin Taşlıca köyünde doğuyor…

Yoksul bir ailenin yedinci çocuğu olarak dünyaya geliyor…

Ve Mehmet Eren, dünyaya gözünü açtığı yıllarda;

İkinci dünya savaşı bütün hızıyla devam ediyor…

Bizim ülkemiz savaşa katılmadığı için ‘ambargo’ yiyor…

Ambargo yediği içinde bütün yokluklar ön plana çıkıyor…

Ekmek ‘karne’ ile satılıyor…

Piyasada gaz-tuz ve bilumum gıda maddeleri zor bulunuyor…

Ve sohbetini yaptığımız Mehmet Eren;

Savaş bitip, barış ortamı sağlansa da çocukluğunu bu yokluklar içinde geçiriyor…

Kendi anlatımıyla ifade edersek;

Çocukluk günlerinde ne zaman yeni bir ‘Çarığa’ sahip olsa, onu kaybolmasın diye yastığının altında saklayarak uyuyor…

Ne zaman mal-davar gütmeye gitse;

Çentiğinde kuru ekmeğin yanında -katacak olarak- bir parça çökelekte yiyeceği için seviniyor…

Hatta kuru ekmeğin birden tükenmemesi için dişlerinin arasında gıdım-gıdım törpüleyerek yiyor!

Her neyse…

Ben Mehmet Eren öğretmenimiz kadar güzel anlatamıyorum…

Halbuki Mehmet Eren öğretmenimiz yazdığı ‘Öğretmenden Eğitim- Öğretim Ömür Anıları Treni’ kitabında yöre kültürüne özgü bir dille öylesine güzel anlatmış ki, insanın okudukça okuyası geliyor….

Yalınayak çobanlık yaptığı yılları…

Çalkantılı ve serüven dolu okul günlerini…

İlçede ortaokul olmadığı için çocuk yaşta Giresun Endüstri Meslek Lisesi (Sanat Okulunda) yaşadığı sıkıntıları öylesine güzel ve öyle güzel anlatmış ki, sanırsın Köy Enstitülü yazarlardan ders almış…

Anılarını topladığı ‘Ömür Eğitim Treni’ kitabının ön kapağında şöyle diyor idealist eğitimci Mehmet Eren;

“Bazı isteklerimiz olmasa da olur. Eğitimsiz asla olmaz” diyor…

Ve en önemlisi de;

Sadece anılarını kaleme almamış kitabının içerisinde…

İlerleyen bölümlerde;

Mesleki birikimlerini ve deneyim süzgecinden geçirerek ‘öğretmen’ olacaklara pedagojik anlamda çok önemli tavsiyelerde yapmış…

Ancak çok önemli tavsiyeler yapmış yapmasına da;

Söz konusu yaptığımız kitabı sadece belli dostlarına ve sosyal çevresine dağıtmak için sınırlı bir şekilde ‘baskı’ yaptırmış…

Yani kısaca demem o ki;

Anılarını topladığı ve genç öğretmenlere ve adaylarına tavsiye içerikli kitabını -ticari amaçla- bandrol alıp piyasada satılmasının hesabını-kitabını yapmamış…

Özetlersek;

Bana da hediye ettiği 192 sayfalık kitabı ‘bir solukta okudum’ tabirini kullanmasam da….

İnanın bana çok zaman harcamadan kısa bir zaman diliminde büyük bir keyifle okudum değerli meslek büyüğümüzün kitabını…

Ve okuduktan sonra da hemen kendisini telefonla arayarak hem tebrik etmek istedim ve hem de -naçizane- kendisine şöyle bir öneri getirdim;

“Değerli meslek büyüğümüz ve saygıdeğer Mehmet Ağabeyciğim;

Senin meslek anılarını topladığın bu kitap, salt anılarının toplandığı bir kitap olmamış, aynı zamanda ‘öğretmen adayları’ başta olmak üzere tüm genç öğretmenlerin pedagojik formasyon olarak okuyup yararlanacakları bir kitap olmuş.” dedim…

Ve devamında da şu önerileri getirdim;

“Meslek anıları içerikli yazdığınız bu kitap, mutlaka ve mutlaka öğretmen yetiştiren fakültelerin kütüphanelerinde de bulunmalı…”

Ve ‘eğitim içerikli’ anıları kapsayan bu kitap;

İl ve ilçe kütüphanelerinde ve tüm okul kitaplıklarında ve arşivinde de bulunmalı diye düşünüyorum ben” dedim…

Ve bu sohbetimizi de şöyle bitirmek istiyorum;

Dereli ilçesinin -öğretmen olarak- ilk dört yıllık fakülte mezunu unvanına sahip Mehmet EREN öğretmenimiz, Orta ve Liseyi Endüstri Meslek Lisesinde okuyup ve daha sonra Teknik Öğretmen Okulunu bitirerek tam 35 yıl Endüstri Meslek Lisesi Öğretmeni olarak görev yapmıştır…

Bu saygıdeğer meslek büyüğümüzü…

Elleri öpülesi bu değerli öğretmenimizi…

Meslek yaşamında edindiği deneyimleri yazdığı ‘anılarıyla’ birlikte geriye böylesine güzel bir eser bıraktığı için kendisini kutluyorum…

Ve emeğinin karşısında saygıyla eğiliyorum…