Eskiler mi güzeldi?

Fındık veresiyeydi her şey. Dolar yoktu eskiden, her şey fındıklaydı. Kredi yoktu mesela. Dostundan Fındık parasına borç alabilirdin.

Senet yoktu eskiden, mağazadan fındık parasına çeyiz düzebilirdin.

Çayın lafı mı olurdu..?? Elli iki oynarken masaya doluşan yancılara, ocaklığa dönüp “gaveci ver herkese benden birer çay be” deyip, Fındık parasına çay ısmarlayabilirdin ..!!

Konfeksiyon yoktu eskiden. Terzi ahbaptı. Çocuklara iki bayramda bir pantolon, kendine beş bayramda bir takım, fındık parasına elbise diktirebilirdin.

Kara lastik ala bilirdik.

Faiz yoktu eskiden. Kimsenin aklına bile gelmezdi paradan para kazanmak.

Alacağını istemek bile ayıp sayılırdı.

Borç kimse görmeden verilir, alacak kimse duymadan alınırdı.

İnşaat mı yaptırdın ..??

Ustalar bekler. Fındık parasına …

Bahceyi mi ayıklatırdın ..?? Sabancı bekler ekin parasına.

Mazot mu aldın ..?? Benzinlikci bekler. Fındık parasına …

Gübre mi aldın ..?? Tarım Kredi bekler. Fındık parasına …

Hayat zordu ama güzeldi. Umut vardı en azından.

Geleceğe dair yeşertilecek filizler vardı, insanların içinde.

Ve bu umut, hep taze tutardı hayatı. O yüzden beklentileri küçük, yaşamları büyük oldu hep insanların.

Zorluklarla dolu yaşamlarını dolu dolu yaşadılar hep.

– Nişan istiyolar napalim..??

-Sıkıntı yok ..!! Fındık parasına,

-Düğün diyolar bayram sonrası, ne diyecez ..??

-Yaparıııız. Fındık parasına,

-Sünnet şart gari, napalim kestirmicez mi ..?? Eşşek kadar oldu çocuk.

-Rahat ol. Fındık parasına.

Nakit de neymiş ..??

Vay anasına ..!!

Fındık ekin Darı vardı, insanlık vardı.

Muhabbet vardı, samimiyet vardı, güler yüz vardı, yardımlaşma vardı, komşuluk vardı, paylaşım vardı, iyi niyet vardı …