Sevgili dostlar,

Değerli canlar,

Ne kadar ilgi alanınıza girer?

Ne kadar ilgi alanınızın dışında kalır?

Onu bilemem ama…

Bugünkü sayfa sohbetimizin konusu;

Üst başlıkta da ifade ettiğim gibi iki ulu çınar üzerine olacak…

Bu iki ulu çınardan birisi;

Cumhuriyetten beş-altı yaş büyük…

Bir diğeri ise (yaklaşık) 700 yıl ötelerden geliyor…

Ölmedim ve ölmeyeceğim dercesine hala dimdik ayakta duruyor…

Sözü fazla uzatıyorum ama…

Bir başka ifadeyle tanımlayacak olursak;

Birisi Osmanlı İmparatorluğuyla yaşıt…

Bir diğeri ise Cumhuriyetten daha yaşlı…

(Görselde paylaştım)

Peki, nerede bu sözünü ettiğim iki ulu çınar?

En önemlisi benim haberim nasıl oldu?

Kısaca hemen yanıtlıyayım;

Sözünü ettiğim bu iki ‘ulu çınar’ Dereli İlçe merkezine bağlı Zırhlıhan Mahallesinde…

Nasıl haberim olduğuna gelince;

Bundan (yaklaşık) iki ay önce beni -ortaokuldan arkadaşım- emekli polis Fahri Çelebi “bu konular senin ilgi alanına giriyor” diyerek beni aradı…

Çok gitmeyi düşünmeme rağmen;

Sağlık sorunlarım nedeniyle, gitmek kısmet olmadı…

Ancak, dün bütün koşullarımı zorlayarak, iki ulu çınarı ziyarete gittim…

Mahalleye çıkarken adres bulmakta zorlansam da;

İyi ki gidip bu iki ulu çınarı ziyaret etmişim…

Ve aynı zamanda da bu tarihi mahallemizle ilgili;

Bu zamana kadar bilmeğim yeni-yeni bilgilerle edindim…

Unutmadan şu ‘adresi zor buldum’ sözüne bir açıklık getirmek istiyorum…

Şöyle ki;

Dereli merkez ilçeye bağlı olan ‘Zırhlı-Han’ mahallesi, tarihi kökeni çok eskilere dayandığı gibi, aynı zamanda ilçenin en eski mahallisi…

Yollar fena değil güzel…

Ancak bir ‘mahalle statüsü’ taşımasına rağmen, mahalle ve Cem Evine gidecekleri ‘yönlendirmek’ için hiçbir ‘yön levhası’ yok…

Adı; Merkez mahalle ama…

Yol alabilmek için yolda rastladığın kişilere sorarak yol alıyorsun…

Köylere bağlanan yollar çok karmaşık olduğu içinde bazen ister istemez yolunu şaşırıyorsun…

Kısaca bu tespitlere şu soruları eklemek isterim;

İlçe merkezine bağlı bir mahalleye ‘yön levhaları’ yerleştirmek o kadar zor mu?

Veya da ne bilim ben;

Toplamı 25-30 ‘Tabela’ yazdırmak çok mu pahalı?

Her neyse, geçelim…

Tekrar şu ‘iki ulu çınarın’ öyküsüne geri dönelim…

Ve önce şu 700 yıl ayakta duran ve çapı (tahmini söylüyorum) bir minibüs kasasından büyük olan ‘ulu çınardan’ söz edelim…

Ve ilgili yönetsel erklere şöyle bir öneri getirelim;

Lütfen hala canlılığını koruyan ‘anıt ağacı’ korama altına alalım…

(Ağacın görselde görünen kısmı sadece yarısıdır.)

Cumhuriyetten birkaç yaş daha büyük diğer ulu çınara gelince;

Bu ‘birikim’ dolu saygıdeğer ninemizin adı; Gülişan ÇELEBİ…

Bir alevi ninesi…

Sürekli yattığı yerden Hz. Ali ‘beyitleri’ okuyan birisi…

Atatürk’ü nasıl bilirsin? diye sorulduğunda;

Yüzünde birdenbire güller açıyor…

Sanırsın ki, birdenbire 18’li yaşlara inip gençleşiyor…

Ve bütün sevecenliğiyle sizlerin gözlerinin içine bakıyor…

Hatta ‘Atatürk’ için;

“O, Ali’nin fedaisi” demekten de geri kalmıyor…

Vedalaşmak istediğinizde de, birdenbire yüzüne bir hüzün çöküyor;

“Bu gelişi ‘gelişten’ sayma, kapımız sizlere açık her zaman gelin” diyerek, gönül kapılarını aralıyor…

Özetlersek;

Şu şekilde özetlemek isterim…

Ve bizim önerilerimiz pek hesaba katılmasa da, fazla kulak asılmasa da, şöyle bir öneri getirmeyi yeğlerim…

Madem ki ‘Cumhuriyetin 100. yılının’ içerisindeyiz;

Cumhuriyetle ‘yaşıt’ ve daha büyük olanları ‘yerel yönetimler’ tespit edip, listesini çıkarsın…

Ve Cumhuriyetin 100. yılı olan 29 ekim bayramında, bu 100 yaşını aşmış ‘ulu çınarlara’ özel bir program hazırlanarak onurlandırılsın…

Fena mı olur?

Yoksa malum protokol yerinden ve koltuğundan mı olur?

Buyurun, belki sizler daha farklı düşünürsünüzdür..