– Elhamra Sarayının her duvarı, her sütunu, her taşı her saniye, her an;

– “Lâ Gâlibe İllallah… Ve lâ Gâlibe İllallah… Ve lâ Gâlibe İllallah…” nidalarıyla zikrediyor,

–  Ve adeta Sarayda her oturana, Saraya her giren ve çıkana haykırıyor: “Sakın ola ki bu sarayda bu görkemin sana ait olduğunu zannetme, “Allah, emrini yerine getirmeye kadirdir.” (Yunus, 21) âyeti gereği O’nun Emrini yerine getirmeye Allah’tan başka Gâlib (üstün gelen, galebe çalan) yoktur” diyor!..

*

Bizdeki sarayların, kurumların duvarları, sütunları, kapıları da “Lâ Gâlibe İllallah… Ve lâ Gâlibe İllallah… Ve lâ Gâlibe İllallah…” ile süslense acaba bizdeki yöneticilere de bir ilâhî ikaz olur mu?..

**

Ölüm “Zevkleri yok eden… Mü’minin hediyesidir!..”

Resul-i Ekrem (SAV) ölümü; “Zevkleri yok eden… Mü’minin hediyesi…” olarak tarif ediyor.

İmam Gazali bu hadisin yorumunda diyor ki; “Çünkü dünya, mü’minin tutuklu bulunduğu bir yerdir. Zira burada devamlı olarak nefsi ile mücadele, şehvetlerine karşı riyâzet ve şeytanın saldırısına karşı savunma halindedir. Ölüm ise bu sıkıntılardan âzâd olmak demektir. Âzâdlık ise kendi hakkında bir hediyedir… Dünyanın zevklerini seven, ona aldanıp meyleden kimse, ölümden gaflet eder ve ölümden bahsedilince, ondan nefret eder, ölümü anmaz; anarsa da dünyadan nasıl ayrılacağına üzülerek anar. Bunun için ölümü yerer.” (İhyau ulumid-din)

*

Hz. Peygamber (sav), “Allah’a kavuşmayı arzu eden kimse ile Allah da buluşmayı murat eder, bunu arzu etmeyen kimseyle buluşmayı ise kerih görür” buyurmuş, bunu duyan Hz. Âişe’nin hiç kimsenin ölmeyi hoş görmediğini söylemesi üzerine Resûlullah şöyle demiştir:

– “Senin zannettiğin gibi değildir. Bir mümine ölüm hali gelince ilâhî rıza ve lutufla müjdelenir. Artık onun için hiçbir şey âhiret yolculuğu kadar sevimli değildir…

– Kâfire ölüm hali gelince karşılaşacağı azap kendisine bildirilir. Artık onun için de hiçbir şey ölüm kadar sevimsiz olmaz. Kâfir, Allah’ın huzuruna çıkmaktan hoşlanmadığı gibi Allah da onunla mülâki olmayı murat etmez.”

(Buhârî, “Riḳāḳ”, 41; Müslim, “Ẕikir”, 14-18). Bu hadis Yûnus sûresindeki ilâhî beyanın tefsiri niteliğindedir (10/7-10).