Alışırız alışırız…

Biz nelere alışmadık ki..

Evvel-Allah buna da alışırız…

Üstelik zam konusunda;

Naturamız sağlamdır bizim…

Öyle kolay kolay yıkılmayız biz!

Bu zamlar bize vız geliiir, tırıs gider!

Neymiş efendim;

Doğalgaza üç ay içerisinde üç kez zam gelmiş…

Hele hele son gelen yüzde-48 zam;

İyiden-iyiye cüzdanı delip geçivermiş…

Neymiş efendim;

Üç hafta içerisinde akaryakıta üç kez zam yapılır mıymış?

Bu kadar millet zor durumda bırakılır mıymış?

Üniversitede okuyan çocuklar barınacak yer bulamadığı için sokaklarda yatar-kalkarmış…

Asgari ücretlilerin ve dar gelirlilerin ekonomik seviyesini düzeltmek yerine;

Ardı-ardına yapılan bu zamlar hiçbir adalete ve vicdana sığar mıymış?

Mış-mış da mış-mış…

Falanmış da filanmış…

E, varlığımızı emanet ettiğimiz büyüklerimiz;

Ona zam yapmayacak, buna zam yapmayacak da neye zam yapacak?

Yani, delik-deşik olan bütçenin deliğini sen kapatmayacaksın, ben kapatmayacağım da, kimler kapatacak Allah aşkına?

Kalkıp da toplumun yüzde-onunu teşkil eden mutlu azınlık kapatacak değil ya…

Elbette toplumun yüzde-doksanını teşkil eden senin-benim gibi açlıktan semerini yiyenler kapatacak!

Yani demem o ki; Yapılan ‘zamlardan’ asla ve asla zinhar şikayetçi olmayacağız…

Üst-üste gelen zamların yarattığı hayat pahalılığından ikide-bir gocunmayacağız!

Kısacası, ortak kasa olarak bilenen bütçemizin açığını kapamak için cümbür-cemaat birlikte fedakarlık yapacağız…

Hep birlikte fedakarlık yapacağız ki;

Yönetsel piramidin en tepesinde oturanlar ayda alacakları 100 bin TL’yi kolayca alabilsinler…

Hatta bir maaşla, iki maaşla yetinmeyip, farklı yerlerden 5 maaş, 10 maaş alanlar hiç zora girmeden ballı-börekli maaşlarını alıp cebe indirebilsinler…

Cüzdanlarına veya ceplerine indirsinler ki;

TBMM’sinde bizim için yorgun düştüklerinde yemeklerini meclis lokantasına ucuz yiyebilsinler!

Örneğin;

Brokoli Çorbaya 50 kuruş…

Çentik Kebabına 3 TL…

Soslu Dil Balığına 4 TL

Güveçte patatesli köfteye 4 TL

Piliç But 3 TL gibi (bütçesini zora sokacak) masraf etmesinler…

Şimdi bu rakamlar karşısında bir milletvekilinin ayda aldığı 25 bin lira yeter mi Allah aşkına?

Bu parayla nasıl geçimini sağlayacak?

Bu kısa tespitten de anlaşılacağı üzere bizleri yöneten ‘vekillerimizin, bakanlarımızın ve başvekillerimizin’ işleri ekonomik olarak bir hayli zor…

Bereket, arkalarında “Allah devlete zeval vermesin” dedikleri bir devlet varda;

Milletvekillerimiz yurt içi ve yurt dışı gezilerine gittiklerinde yolluk ve yevmiyeni alabiliyorlar…

Devletin kurum ve kuruluşlarına bağlı sosyal tesislerden ve konuk evlerinden yatıp kalkma şansları varda, tasarruf edebliyorlar!

Ve yine çok şükür ki;

Kendileri yararlanırken, birinci derecedeki yakınları da yararlanabiliyorlar da zar-zor da olsa geçinebliyorlar!

Ayakta kalabiliyorlar!

Milletvekilliği yaptığı sürece ‘kırmızı pasaport’ kullanıyorlar…

Güvenliklerini sağlayacak görevliler olsa da, bellerinde hava atarak taşıyacağı ruhsatlı silah alabiliyorlar…

Eğer bir yakınları vefat ederse;

12 aylığa tekamül eden parasal yardım alabiliyorlar…

Vesaire, vesaire…

Sağlık konusundan alın da, diğer sosyal alanlarda her konuda devletin olanaklarından yararlanarak yaşamlarını sürdürüyorlar…

E, şimdi bu durumda, sizce –bizler aç kalsak da- bizleri temsil edenleri ele-günü muhtaç etmemek için onların rahat yaşamalarını düşünmemiz gerekmez mi?

Bence gerekir…

Gerekiyor ki;

Zam yapmak zorunda kalıyorlar…

Şimdi ben böyle dedim diye…

Belki sizlerde Orhan Veli’nin şu dizelerini bana anımsatarak diyeceksiniz ki;

“Cep delik,

Cepken delik.

Kol delik,

Mintan delik.

Yen delik,

Kaftan delik,

Kevgir misin mübarek!” dediği gibi…

Bizlerde kevgire dönmüşüz…

Aç beynimizle;

Efendilerimizi nasıl düşünürüz?

Vallahi nasıl düşünürsünüz orasını bilemem…

Söylesem söylesem;

“Varın kafa-kafaya verin düşünün” derim…